«Όταν βρίσκεσαι στην πολιτική, οι ευθύνες είναι απλώς διαφορετικές. Δεν είσαι πλέον δημοσιογράφος, δεν είσαι πλέον παρατηρητής. Έχεις ευθύνη για την αλήθεια, αλλά έχεις την ευθύνη να λάβεις αποφάσεις που κανείς άλλος δεν θέλει να λάβει… Δεν είσαι πια ο θεατής. Είσαι ο ηθοποιός» έλεγε πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες ο Μάικλ Ιγκνάτιεφ, που μια ωραία πρωία εγκατέλειψε τη ζωή του ως συγγραφέα και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, για να μπει στην αρένα της πολιτικής στον Καναδά.
Ο Ιγκνάτιεφ μεταξύ του 1978 και του 2000 είχε εργαστεί στη Μ. Βρετανία για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, αλλά και την εφημερίδα «Observer». Αργότερα, επιστρέφοντας στον ρόλο του δασκάλου, έγραψε το βιβλίο του με τίτλο «Φωτιά και στάχτη: Επιτυχία και αποτυχία στην πολιτική» με το οποίο μοιράζεται κάποια από τα μαθήματα που πήρε.
Και στην τρέχουσα εκλογική αναμέτρηση, αυτή τη φορά για τις ευρωεκλογές, οι δημοσιογράφοι μοιάζουν να είναι η πιο περιζήτητη ιδιότητα σε υποψήφιο. Οι δυσκολίες στο τοπίο της ενημέρωσης και η διαρκής απώλεια της εμπιστοσύνης των ακροατηρίων φαίνεται ότι τους αναγκάζουν να πηδήξουν στην άλλη βάρκα.
Ανέκαθεν η σχέση των δημοσιογράφων με την πολιτική ήταν στενή. Ο χαμένος σεβασμός στην κάποτε θεωρούμενη αδέκαστη τέταρτη εξουσία κάνει τους φορείς της να αναζητούν εναγωνίως έναν καινούργιο ρόλο στην εκτελεστική πλέον εξουσία. Ταυτόχρονα, η τάση αυτή αυξάνει την καχυποψία των πολιτών.
