Η υπερβολή έχει γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και φαίνεται καθαρά στον τρόπο που μιλάμε. Στο λεξιλόγιο του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το «φαινόμενο», η «θεά», το «ανεπανάληπτο» και το «εκθαμβωτικό» είναι στάνταρ στο μενού και σταδιακά έχουν καθιερωθεί και στην καθημερινή μας επικοινωνία εκτός των νέων μέσων.
Με τέτοιες λέξεις, στήνουμε μέσα στο κεφάλι μας μια φτιασιδωμένη πραγματικότητα, μια ψευδαίσθηση που απέχει πολύ από την αλήθεια. Το αποτέλεσμα; Ένα πλήθος ανθρώπων που νιώθουν λίγοι, αδύναμοι, ανεπαρκείς, καθώς συγκρίνονται με ένα εξωραϊσμένο, φαντασιακό σύμπαν που υπάρχει μόνο στην οθόνη.
Οι λέξεις ξεχειλώνουν και μαζί τους ξεχειλώνουν και οι έννοιες. Όταν ο «ήρωας» είναι εκείνος που “τα χώνει” στο X, δεν είναι παράλογο που η απλή ευσυνειδησία παρουσιάζεται σαν πράξη υπέρτατου ηρωισμού.
Στο τέλος, η υπερβολή γίνεται συνήθεια. Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους, όπως φαίνεται σε μια σειρά περιπτώσεων και αυτό είναι κάτι που προβληματίζει.
