Η αυλαία έπεσε χθες το βράδυ, αλλά η ιστορική μνήμη και η μαγεία της παράστασης συνεχίζονται. Το έργο «Όσα λένε τα τραγούδια», μια παραγωγή του Μικρασιατικού Συλλόγου Κοζάνης, βασισμένο στο κείμενο της έφηβης Φωτεινής Κάργας.
Με τη συνολική υποστήριξη της παράστασης, δόθηκε η ευκαιρία να στηριχθεί το κείμενο μιας νεαρής δημιουργού.
Το στήσιμο της παράστασης ήρθε για να αναδείξει τις αξίες και τις αρχές των πολιτισμών που μας διαπερνούν και να θυμίσει στους νέους μας την αδιάκοπη συνέχεια της μνήμης.
Η παράσταση μίλησε με αλήθεια και ευαισθησία και εισακούστηκε εύκολα από το κοινό, που γέμισε την αίθουσα, στάθηκε ακόμα και όρθιο, συγκινήθηκε και χειροκρότησε με θέρμη.
Η σκηνή έγινε τόπος ζωντανής παράδοσης, μια γέφυρα ανάμεσα στις γενιές, που έφερε στο προσκήνιο τη μεγάλη παρακαταθήκη του ξεριζωμένου μικρασιατικού ελληνισμού και τις αξίες που εξακολουθούν να μας καθοδηγούν.
Ως σκηνοθέτιδα της παράστασης, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη σε όλους τους συμμετέχοντες, μικρούς και μεγάλους, που αφιέρωσαν χρόνο, ενέργεια και ψυχή για να δώσουν πνοή σε αυτό το έργο.
Ευχαριστώ θερμά τους μουσικούς, τους τραγουδιστές, τους χορευτές, τους τεχνικούς και όλους όσοι εργάστηκαν μπροστά και πίσω από τα φώτα. Η αφοσίωση όλων αποτέλεσε την καρδιά αυτής της δημιουργίας.
Η αυλαία κλείνει, τα φώτα σβήνουν∙ όμως αυτό που μένει είναι το ήθος, η καλή καρδιά και η μνήμη που μας συνοδεύει. Γιατί, όπως λέει και το νεωρητό: «Οι παραστάσεις τελειώνουν, μα η τέχνη ποτέ δεν σωπαίνει.»
Βάια Λαμπροπούλου Σκηνοθέτης του έργου
Φωτογραφίες Νατάσα Καρυπίδου
