Λες και δεν τους φτάνουν, των προσφύγων, όσα δεινά έχουν πέσει στα κεφάλια τους, στον αυτοσχέδιο καταυλισμό της Ειδομένης, τώρα πληρώνουν και τα σπασμένα από την δράση των ποικίλης προελεύσεως αυτόκλητων σωτήρων. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως σε πραγματικούς εθελοντές που κάνουν οι άνθρωποι ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους ξεριζωμένους στην αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων τους. Αλλά σε εκείνους που εμφανίζονται ως «αλληλέγγυοι» με πολιτική δράση, επιδιώκοντας να γίνουν «καθοδηγητές» των προσφύγων.
Κάτι τέτοια φρούτα τα είχαμε γνωρίσει καλά, πριν από χρόνια, όταν καθοδηγούσαν Αφρικανούς οικονομικούς μετανάστες να καταλάβουν το κτίριο της Νομικής. Με πρωτοσύστατες, τότε, τους νεολαίους του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, σε αντιπαράθεση επαναστατικής πλειοδοσίας με όσους είχαν ακολουθήσει τον «αριστερότερο» Αλέκο Αλαβάνο και με την σύμπραξη ποικίλων ομάδων «αντιεξουσιαστών».
Τώρα οι «αντιεξουσιαστές» και διάφοροι άλλοι, πιο «αριστεροί» από τους επίσημους «αριστερούς» που μας κυβερνούν, αναπτύσσουν δραστηριότητα, ως «αλληλέγγυοι», στη Ειδομένη. Και σε τι ακριβώς συνίσταται το έργο τους; Σε δεκάδες πάνινες και χάρτινες επιγραφές, που καλούν τους πρόσφυγες να …μη φοβούνται και να μη λογαριάζουν τα σύνορα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ήλθε και ο ογδοντάχρονος Γερμανός «ακτιβιστής», πρώην υπουργός του Κολ, όστις διένειμε το φυλλάδιο με το οποίο ξεσήκωσε περί τους χιλίους πεντακοσίους ανθρώπους να περάσουν στην ΠΓΔΜ διασχίζοντας έναν χείμαρρο. Τις εικόνες τις είδαμε. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους τρεις ακόμη άνθρωποι. Ενώ οι υπόλοιποι, μετά από τέτοια ταλαιπωρία, στην όποια σύρθηκαν και γέροντες και παιδιά, απλώς συνελήφθησαν από τις δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος Γκρούεφσκι. Και τώρα τα Σκόπια θέλουν να τους στείλουν πίσω στην Ελλάδα.
Για τις ζωές που χαθήκαν, αλλά και για την αχρείαστη και ατελέσφορη ταλαιπωρία εκατοντάδων ανθρώπων, κανείς από αυτούς τους ανεύθυνους «αλληλέγγυους», που επιδίδονται σε παίγνια «εν ου παικτοίς» δεν πρόκειται να πληρώσει. Πληρώνουν, ακριβά, μόνον οι ίδιοι οι πρόσφυγες.
Το χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί μπορούν και κινούνται με άνεση μέσα στο χάος, ως αποτέλεσμα της ανοργανωσιάς του ελληνικού κράτους και της θολούρας που επικρατεί στους κόλπους της κυβέρνησης. Τις επίσημες εκκλήσεις η διαβεβαιώσεις της οποίας, δεν μπορούν να πιστέψουν οι πρόσφυγες. Διότι, αν και περαστικοί, έχουν καταλάβει οι άνθρωποι
ότι, αυτοί που μας κυβερνούν, «άλλα λένε, άλλα εννοούν, και άλλα κάνουν».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
