Από όσα είπατε κ. Πρόεδρε, εγκαινιάζοντας την σήραγγα της «Παναγοπούλας», εκεί στην πολύπαθη και τόσο αιματοβαμμένη εθνική οδο Κορίνθου-Πατρων, αξίζει πράγματι να σταθουμε σε ένα σημειο. Σε όσα είπατε δηλαδή για την απορροφητικότητα των ευρωπαικων κονδυλίων. Αν πράγματι έχει φθασει σε καποιες περιπτώσεις στο 98%, όπως ειπετε, είναι ένα τεραστιο επίτευγμα της κυβέρνησης σας. Το οποιο πρεπει να σας αναγνωρίσουμε.
Δυστυχώς, αυτή η χώρα, που έχει ενταθεί στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» από το 1980, έχει μακρά και θλιβερή ιστορία αποτυχιών στον τομέα της απορρόφησης των κονδυλίων που εδικαιούτο από τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα. Είναι ένα διαχρονικό και διαπαραταξιακό έγκλημα σε βάρος του τόπου, για το οποιο ουδέποτε έδωσε λόγο κανείς από εκείνους που μας κυβέρνησαν. Και όχι μόνο δεν έδωσαν λόγο, αλλά μας κορόιδευαν, περιφέροντας υπερηφάνως το …επίτευγμα τους, αν ο ένας υπουργός κατάφερνε να εμφανίσει, στον τομέα του, μια απορροφητικότητα κατά τι μεγαλύτερη από εκείνη του προκατόχου του.
Θυμάμαι χαρακτηριστικώς τι έγινε τον Σεπτέμβριο του 1996, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης πιεζόταν από τους υπουργούς του για το πώς έπρεπε να κατανείμει, κατά υπουργείο, τα κονδύλια από το Τέταρτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Πίεζαν λοιπόν για το «δώσε και μένα μπάρμπα». Και βασικό όπλο στη φαρέτρα των επιχειρημάτων, κάποιων από αυτούς ήταν ακριβώς το που είχαν φθάσει την απορροφητικότητα για τα υπόλοιπα προγράμματα που διαχειρίζονταν.
Παρακολουθούσα μια εκπομπή, σε φιλικό σπίτι. Με παρόντα και τα δυο παιδιά της οικογένειας, αμφότερα στην εφηβεία τους. Κάποια στιγμή ένας υπουργός καμάρωνε για το ότι, στο υπουργείο του, η απορροφητικότητα ευρωπαικων κονδυλίων «έχει υπερδιπλασιασθεί». Και όταν ο φιλοξενών δημοσιογράφος του ζήτησε λεπτομέρειες, είπε ότι από το 20% είχε φθασει στο 42%. Κάτι που χαροποίησε ιδιαιτέρως τον οικοδεσπότη, φανατικό οπαδό του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά τη χαρά του την έκοψε ο ένας γιος του με το «παιδικό» του σχόλιο: «Καλά δεν ντρέπονται που χάνουν το 58%, και μας ζητών να τους πούμε «ζήτω» επειδή έτυχαν το 42, που είναι κάτω από τη βάση; Δηλαδή μπαμπά, αν εγώ είχα πάρει το πρώτο εξάμηνο δυο στα μαθηματικά και το δεύτερο ανέβαινα στο τέσσερα, δηλαδή πάλι κάτω από τη βάση, θα είχες την ίδια χαρά και περηφάνια, όπως με τον υπουργό σου»;
Κόκκαλο, ο πανηγυριστής πατέρας.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
