Περνούσα προχθές από μια βιτρίνα μαγαζιού, την οποία οι ιδιοκτήτες είχαν μόλις στολίσει για τα Χριστούγεννα. Και ήταν η πρώτη μέρα του Νοέμβρη. Κάποτε αυτό συνέβαινε στις αρχές του Δεκεμβρίου. Μετά οι στολισμοί μεταφέρθηκαν στα τέλη του Νοέμβρη και τώρα ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση πριν καν τελειώσει ο Οκτώβρης.
Γιατί βιαζόμαστε να φέρουμε τα Χριστούγεννα; Ή μήπως δεν είναι μόνο τα Χριστούγεννα το θέμα, αλλά ότι βιαζόμαστε γενικώς; Και πώς λειτουργεί τελικά αυτή η διαδικασία επιτάχυνσης στον τρόπο που χαιρόμαστε τα πράγματα;
Όσο εξελίσσεται η τεχνολογία, φαίνεται να μειώνεται δραματικά και ο χρόνος που μπορούμε να περιμένουμε. Για να πούμε την αλήθεια, δεν μπορούμε να περιμένουμε πια. Θέλουμε να σκρολάρουμε χωρίς σταματημό. Να διαδέχεται η μία πληροφορία την άλλη. Να τελειώνει το καλοκαίρι, να ξεκινάει το Haloween (καινούργιο κοσκινάκι κι αυτό!), να το διαδέχoνται τα Χριστούγεννα, να παίρνει τη σκυτάλη η Αποκριά και πάει λέγοντας.
Δεν χρειάζεται να περιμένεις το καλοκαίρι για να φας καρπούζι, ούτε τα Χριστούγεννα για να πάρεις δώρα, ούτε να έρθει το βράδυ για να δεις ταινία, ούτε να περάσουν οι ώρες κοινής ησυχίας για να πάρεις τηλέφωνο, αλλά ούτε και οι μέρες για να λάβεις το γράμμα.
Όλα μπορούν να γίνουν οποτεδήποτε. Η γλυκιά προσμονή ανήκει πια σε άλλη εποχή.
