Η χώρα μας δεν συμπλήρωσε ακόμη δεύτερη εκατονταετία ελεύθερου βίου. Στο διάστημα αυτό έζησε πλήθος αναστατώσεων, πολεμικών, οικονομικών και άλλων. Βέβαια, μέσω των πολεμικών επέτυχε να ενσωματώσει ελληνικότατες περιοχές, σε κάποιες από τις οποίες είχε επέλθει δημογραφική αλλοίωση κατά τη μακραίωνη κατάκτηση από τους Οθωμανούς. Η επέμβασή μας στην εμφύλια σύρραξη της Ρωσίας και η ολέθρια μικρασιατική καταστροφή, που ακολούθησε, εξανάγκασε πλήθος ομογενών μας να ξεριζωθούν από τις προαιώνιες εστίες τους και να εγκατασταθούν ως πρόσφυγες στην κυρίως Ελλάδα. Χωρίς να έχουμε διδαχθεί στο ελάχιστο για τις συνέπειες, που έχει ο αφανισμός της ομογένειας, εγκαταλείψαμε πλήρως τους ομογενείς μας της Βορείου Ηπείρου, μη ενοχλούμενοι από την αναγκαστική εκ των πραγμάτων εγκατάστασή τους στην Ελλάδα λόγω των αλβανικών προκλήσεων. Άγνωστοι εν πολλοίς μας είναι οι ομογενείς της Ουκρανίας, τους οποίους θυμηθήκαμε προσφάτως, καθώς κατ’ εντολή έξωθεν διαδραματίσαμε ρόλο σαφώς αντίθετο προς τα ελληνικά δίκαια, αφού πρωτοστατήσαμε στην καταδίκη της Ρωσίας (ορθά), αποστείλαμε όμως οπλισμό, χωρίς να συλλογιστούμε τις συνέπειες, όπως και το 1919. Τώρα οι επιπτώσεις θα εκδηλωθούν τόσο στον πρωτογενή τομέα (εισαγωγή σίτου, εξαγωγή οπωρικών), όσο και στον δευτερογενή-τριτογενή (ενέργεια). Ήδη μεγάλο μέρος νοικοκυριών στενάζει, έχοντας προσγειωθεί ανώμαλα στην ωμή πραγματικότητα μετά την ονειροφαντασία τριακονταετούς επίπλαστης ευμάρειας. Οι κρατούντες δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι σέβονται το ανύπαρκτο διεθνές δίκαιο, την ωμή δηλαδή επιβολή των ισχυρών. Το 1854 ο αποκλεισμός της χώρας και η απόβαση αγγλογαλλικού στρατεύματος εξανάγκασαν τον Όθωνα να αποκηρύξει τα επαναστατικά κινήματα στη Θεσσαλία, Ήπειρο και Μακεδονία, επειδή τα συμφέροντά τους ήθελαν τότε ισχυρή την Οθωμανική αυτοκρατορία. Μας έφεραν και τη χολέρα, που αποδεκάτισε τον πληθυσμό της Αθήνας. Πόσες φορές μας αδίκησαν στη μοιρασιά, όπως τραγούδησε και η Σοφία Βέμπο! Μέχρι σήμερα η χώρα μας, δεμένη στο άρμα των ισχυρών της Δύσης, καθίσταται συνένοχη με τη συμμετοχή της σε πολεμικές καταστροφές, όπως ο βομβαρδισμός της Σερβίας, επιβαρυνόμενη και οικονομικά για την επικράτηση της «ειρήνης», όπως την εννοούν οι ισχυροί!
Πέρα από τις πολεμικές αναστατώσεις είχαμε και οικονομικές, αλλά και άλλες λόγω ιταμών προκλήσεων των «προστάτιδων» δυνάμεων. Καθώς οι κρατούντες θέλουν να ριφθεί πέπλο λήθης στην ιστορία μας, έχουν διαγράψει τις προκλητικές επεμβάσεις των εδρευόντων στην Αγγλία τραπεζιτών. Αυτοί μας έδεσαν θηλιά στο λαιμό με τα δύο τοκογλυφικά δάνεια, που συνάψαμε πριν ελευθερωθούμε, τα οποία έφεραν σε δεινή θέση τον Καποδίστρια και, αργότερα, τον Όθωνα. Τί γνωρίζουμε για τις υπέρογκες απαιτήσεις για τη φθορά περιουσίας Άγγλου πολίτη, του Εβραίου Πατσίφικου; Τί μας δίδαξαν οι δύο επίσημες πτωχεύσεις της χώρας επί Τρικούπη (1893) και Βενιζέλου (1932) και η αφαίμαξη των δημοσίων εσόδων από τους άπληστους δανειστές μας; Αν μας είχαν διδάξει, δεν θα καταντούσε η χώρα μας στην υπογραφή των μνημονίων, μέσω των οποίων εκποιήθηκε ο δημόσιος πλούτος και μειώθηκε σημαντικά το εισόδημα των πολιτών της χώρας χωρίς να μειωθεί στο ελάχιστο το εξωτερικό δημόσιο χρέος.
Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία παρακολουθούμε τα συμβαίνοντα αδυνατώντας να τα εξηγήσουμε, καθώς η ενημέρωση είναι συνήθως ελλιπής, και φως πέφτει σ’ αυτά μετά παρέλευση δεκαετιών αν όχι αιώνων. Η γείτων Τουρκία, που ποτέ δεν έπαψε να μας απειλεί, μετά την υπογραφή του συμφώνου φιλίας, που οδήγησε τον Βενιζέλο να προτείνει τον Μουσταφά Κεμάλ για το βραβείο Nobel ειρήνης, διαδραματίζει ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης. Αν και μέλος του ΝΑΤΟ, του στρατιωτικού σχηματισμού, που έπρεπε να είχε διαλυθεί, με την κατάρρευση του κομμουνισμού, ασκεί πολιτική, η οποία εξαναγκάζει τους πάντες να τη σέβονται! Εξοπλίζεται με ρωσικά οπλικά συστήματα, με πληρωμή βέβαια τώρα, και το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι ΗΠΑ τηρούν σιγή ιχθύος. Από το θέρος του 1920 ο Κεμάλ ελάμβανε δωρεάν βοήθεια, στρατιωτική και οικονομική, από τους Μπολσεβίκους ως τιμωρία για την εκστρατεία μας στην Ουκρανία. Ποια άραγε η πηγή της χρηματοδότησης; Και δεν ήταν η μόνη. Τόσο οι Ιταλοί, όσο και οι Γάλλοι βοήθησαν με στρατιωτικό εξοπλισμό τους Τούρκους, για να μας συντρίψουν! Δεν είναι βέβαια ανεξήγητη η στάση τους. Το μαρτυρεί ο αφανισμός των Ρωμηών της Κωνσταντινούπολης (1955) και η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Ο πρώτος καταστρώθηκε στο Λονδίνο, ως τιμωρία για την εμμονή μας να φέρουμε το θέμα της Κύπρου στον ΟΗΕ. Η δεύτερη, για να ολοκληρωθεί η τιμωρία μας, που είχαμε το «θράσος» να διεκδικούμε αυτοδιάθεση και ελευθερία στη Μεγαλόνησο!
Σήμερα οι «σύμμαχοί» μας σφυρίζουν αδιάφορα, ενώ χώρα μέλος του ΝΑΤΟ απειλεί άλλη χώρα μέλος και οι «εταίροι» μας της ΕΕ σιωπούν, σταθμίζοντας τα συμφέροντά τους και την άκρα αδυναμία της χώρας μας να υπερασπιστεί τα δίκαιά της, αφού δεν τόλμησαν οι κρατούντες να αρθρώσουν λέξη για την εισβολή και κατοχή κυπριακού εδάφους, δηλαδή εδάφους της ΕΕ, από το οποίο πρέπει να απομακρυνθεί όχι μόνο ο εισβολέας, αλλά και οι αγγλικές βάσεις. Κόπτονται όμως για την εισβολή στην Ουκρανία! Καθώς η Γαλλία έδειξε τη δυσαρέσκειά της για την ακύρωση από την Αυστραλία συμφωνίας για προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού, παρηγορήθηκε ελαφρά με την συμφωνία για προμήθεια στη χώρα μας, αν και κατά πολύ πιο ισχνή. Πανηγυρίσαμε το γεγονός ως εγγύηση ότι έχουμε τεθεί υπό της προστασία ισχυρής χώρας! Είναι πράγματι ισχυρή η Γαλλία, η οποία άγεται και φέρεται από τη Γερμανία; Και πιστεύουμε ότι κάποιος θα μας στηρίξει στη δύσκολη ώρα;
Τι θα πράξει τελικά η Τουρκία; Θα παραμείνει ο Ερντογάν στις λεκτικές απειλές, για εσωτερική κατανάλωση, η θα προκαλέσει θερμό επεισόδιο και με ποιες συνέπειες; Οι πολιτικοί μας αναμασούν τη λέξη αναθεώρηση, για την πολιτική της Τουρκίας, η οποία είτε επιδιώκει, μετριοπαθώς, τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου είτε ονειρεύεται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκείνο, που δεν αναλύεται είναι ο ρόλος των ισχυρών, ΗΠΑ, Γερμανίας, στον επιδεινούμενο ψυχρό πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών. Είναι ο Ερντογάν πράγματι ισχυρός πολιτικός ή ενεργεί κατ’ εντολήν; Θα φανεί στο εγγύς μέλλον. Η στάση της Τουρκίας υπήρξε άθλια κατά την επιχείρηση καταστροφής των χωρών Ιράκ και Συρίας από τον δολοφονικό στρατό, που οργάνωσαν ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία (σύμμαχός μας κι αυτή, που επιχειρεί να επιβάλει την «ειρήνη» στην Υεμένη, χώρα μάλλον άλλου πλανήτη, γι’ αυτό και δεν ασχολούνται τα ΜΜΕ μ’ αυτήν!) και άλλοι «ειρηνόφιλοι». Κατάφερε προς καιρόν να εξασθενίσει τους Κούρδους, που είδαν για μία ακόμη φορά να απομακρύνεται το όνειρό τους για ανεξαρτησία. Και εμείς προ ετών παραδώσαμε τον ανεπιθύμητο ηγέτη τους στους δημίους του! Πάντως μπορεί οι ψευτοαναρχικοί να γράφουν ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, όλοι όμως γνωρίζουμε ότι δεν ανήκει σε μας ούτε και θα ανήκει στην εποφθαλμιούσα Τουρκία. Ανήκει στους ισχυρούς του πλούτου και αυτοί θα αποφασίσουν για την τύχη του με αίμα ή αναίμακτα.
Στο μεταξύ εμείς συνεχίζουμε να αποδεχόμαστε την αποχαύνωσή μας με τις άθλιες εκπομπές της τηλεόρασης και τη θλιβερή για το κατάντημά της άκρως υποκριτική κομματική αντιπαράθεση, που διχάζει τον λαό σε κρίσιμη περίοδο. Το δημογραφικό πρόβλημα μας υπόσχονται οι απάτριδες να επιλυθεί με την «ελληνοποίηση» των μεταναστών, αφού εξανάγκασαν εκατοντάδες χιλιάδες νέων σε μετανάστευση, διέφθειραν τον λαό με την εισαγωγή και προβολή νέων ηθών, που έφεραν τη διάλυση της οικογένειας και την αποφυγή της τεκνογονίας. Και αντί η Πολιτεία να σκύψει επάνω από τα προβλήματα των μοχθούντων για το μεροκάματο, παρίσταται στις εκδηλώσεις υπερηφάνειας εκείνων που διεκδικούν και άλλα δικαιώματα, ωσάν να αποτελούν εγγύηση για το μέλλον της χώρας!
Ελλάδα, πού πηγαἰνεις;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
