Η Ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών για το 2030, που είναι ελάχιστα πια χρόνια μακριά μας, δίνει έμφαση «σ’ έναν κόσμο χωρίς φτώχεια, πείνα και αρρώστια». Οι 17 της παγκόσμιοι στόχοι φαντάζουν ευσεβείς πόθοι, ανάλογοι με αυτούς που εκφράζονταν κάποτε από τις φιναλίστ των διαγωνισμών ομορφιάς. Ο φόβος είναι ότι αν τα κράτη συνεχίσουν στη λογική της χαλαρής δέσμευσης για την κατάκτησή τους, το χάσμα διαρκώς θα διευρύνεται. Αντίθετα, όσο περισσότερο κοινωνούνται οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης, τόσο περισσότεροι οι κυβερνήσεις θα είναι υπόλογες και θα διασφαλίζουν την εφαρμογή τους.
Η «μαύρος κύκνος» της πανδημίας της Covid-19, που λειτούργησε μεταξύ άλλων ως επιταχυντής των εξελίξεων, ανέδειξε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τη σημασία αφενός της επιτάχυνσης των προσπαθειών για την κατάκτηση των στόχων για την βιώσιμη ανάπτυξη και αφετέρου της προσθήκης, όπως ήδη συζητείται (Yusha’u, 2021), ενός ακόμη στόχου. Αυτού με τον αριθμό 18 που είναι επικοινωνία για όλους. Ένα σημαντικό μάθημα που προέκυψε από την πανδημία ήταν ο ρόλος της επικοινωνίας στην παροχή στήριξης για την επιβίωση της παγκόσμιας οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό της.
Η ψηφιακή συνιστώσα της επικοινωνίας αποδείχθηκε κρίσιμης σημασίας για να συνεχίσει η οικονομία να αναπτύσσεται, αλλά και να αντιμετωπιστούν τα υγειονομικά ζητήματα. Η παγκόσμια κοινότητα συνδέθηκε περισσότερο με τα παλαιά και τα νέα μέσα, προκειμένου να κατανοήσει τη φύση του ιού, το πώς εξαπλώνεται και τα μέτρα που απαιτούνται για τον περιορισμό της εξάπλωσης. Ταυτόχρονα, έφερε με πολύ έντονο τρόπο στο προσκήνιο το πρόβλημα του ψηφιακού χάσματος στις περιπτώσεις των αναπτυσσόμενων χωρών που δεν διέθεταν την ψηφιακή υποδομή για να προχωρήσουν σε οργάνωση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ή του συστήματος προτεραιοποίησης του εμβολιασμού.
Η επικοινωνία για όλους γίνεται μια ανάγκη, ζωτικής σημασίας και για την επιβίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία ούτως ή άλλως αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις, όπως αυτή της αυτονομίας των συστημάτων της Τεχνητής Νοημοσύνης. Την ώρα που κάθε πτυχή της ζωής μας γίνεται όλο και πιο εικονική και βασίζεται όλο και περισσότερο στην τεχνολογία, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η συνθήκη της επικοινωνίας για όλους με την έννοια της πιο άμεσης συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, αλλά και με την έννοια της ανάπτυξης νέων μορφών διακυβέρνησης, στις οποίες οι πολίτες και όχι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα έχουν τον έλεγχο των δεδομένων τους (Zarkadakis, 2020).
