Στην Κρήτη ζουν πολύ καλοί άνθρωποι. Με αρχές, ήθος και σεβασμό για τους γύρω τους. Έχουμε ζήσει τη φιλοξενία τους και απολαμβάνουμε το πνεύμα τους. Μεταξύ αυτών, όμως, λαθροβιούν και άνθρωποι που δεν δίνουν δεκάρα για τους συνανθρώπους τους. Άνθρωποι που δεν διστάζουν να “παίξουν μπαλωθιές” για την πλάκα τους, που βγαίνουν στους δρόμους αφού έχουν πιει αμέτρητες “κούπες”, που έχουν δηλώσει βοσκοτόπια στις ξεραΐλες της Τζιας και υφάρπαξαν επιδοτήσεις.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι λίγοι, από καιρό σε καιρό, αμαυρώνουν την εικόνα του νησιού και το κάνουν να φαντάζει ως μέρος ανομίας, αδιαφορίας και εγκληματικότητας.
Και τι δεν ακούσαμε και πάλι με αφορμή τα όσα έγιναν στα Βορίζια. Το χειρότερο είναι ότι η συγκεκριμένη περιοχή φαίνεται να είναι εκτός νόμου και κανείς να μην μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Πριν σχεδόν 20 χρόνια, το 2007, ένας νέος άνθρωπος, ο Στάθης Λαζαρίδης, ειδικός φρουρός από το Βόιο, είχε χάσει τη ζωή του κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης για τον εντοπισμό χασισοκαλλιεργειών στα Ζωνιανά, όταν δέχτηκε τα πυρά από ακροβολισμένους σε μια πλαγιά. Τόσα χρόνια μετά φαίνεται ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Είναι 2025 και ακούμε στα ρεπορτάζ για “βεντέτες” και “σασμούς” και δεν μπορούμε να πιστέψουμε στ’ αυτιά μας. Σίγουρα δεν είναι αυτή η Κρήτη που ξέρουμε, αλλά μια απεχθής πλευρά της που πρέπει κάποτε να σταματήσει να υπάρχει.
