Λένε, και συμφωνώ, ότι οι παγκόσμιες μέρες δεν λένε απολύτως τίποτα. Σημασία έχει πώς τιμάς τις αξίες, τους ανθρώπους και τα ζώα σε καθημερινή βάση. Θα κάνω, ωστόσο, μια εξαίρεση.
Χθες, ήταν η παγκόσμια μέρα αδέσποτων ζώων και θέλω να αφιερώσω λίγες γραμμές σε αυτά τα πλάσματα που έχουμε τόσο την ανάγκη να μας αγαπήσουν. Άκουγα στο ραδιόφωνο κάποιον να λέει ότι «η αγάπη θέλει κουράγιο», με την έννοια ότι χρειάζεται αφοσίωση και συνέπεια.
Πόσοι και πόσοι δεν είναι αυτοί που ξεκινούν και παίρνουν ένα ζωάκι και στη συνέχεια το παρατούν, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ελάχιστη συνέπεια που απαιτεί το να έχεις ένα ζώο.
Είδαμε το τελευταίο διάστημα απαίσιες συμπεριφορές ανθρώπων απέναντι σε ζώα. Όχι, δεν έγιναν τα πράγματα χειρότερα. Ευτυχώς, γίνονται -έστω και με αργά βήματα- καλύτερα, γι’ αυτό και επιτέλους οι ποινές έγιναν αυστηρές και οι πράξεις αυτές κατακριτέες.
Αυτό που λείπει είναι η φιλοζωική συμπεριφορά. Δεν χρειάζεται να έχουμε ζώα στα σπίτια μας, για να είμαστε φιλόζωοι. Αρκεί να έχουμε επίγνωση σχετικά με το πώς η δική μας συμπεριφορά δεν θα τα επηρεάσει αρνητικά και πολύ περισσότερο, βέβαια, να μην τα βλάπτουμε. Εν τέλει η φιλοζωία δεν είναι θέμα πολιτισμού, είναι θέμα ανθρωπιάς.
