Την ποιότητα τη βλέπεις στη λεπτομέρεια. Στα μικρά και στα καθημερινά. Στην καθαριότητα, στο σεβασμό στο δημόσιο χώρο, στην αισθητική της γιορτής. Και αυτά είναι υπόθεση όλων μας. Καμίας και μόνης δημοτικής αρχής.
Στη χώρα, λοιπόν, που θριαμβεύει το λαϊκό ποπ και κορίτσια κι αγόρια ξεφωνίζουν για τον Αργυρό και τη Φουρέϊρα, τον κάθε Αργυρό και την κάθε Φουρέϊρα, είναι δύσκολο να πας αντίθετα στη νόρμα και να κάνεις φωταγώγηση δέντρου με συμφωνική ορχήστρα. Θα σου πουν πολύ απλά «δεν είσαι στη Βιέννη».
Στη χώρα που κάθε τι είναι συνδυασμένο με σουβλάκι (γιατί πώς να το κάνουμε αυτό κουβαλάμε ως συνήθεια και κληρονομιά) δεν μπορείς να μοιράζεις λουκάνικο και ζεστό κρασί. Αυτά γίνονται στις κλειστές αγορές της Γερμανίας.
Τα παραπάνω, όμως, δεν σημαίνουν ότι πρέπει να μετατρέπεται η χριστουγεννιάτικη γιορτή και η κάθε γιορτής της πόλης σε ένα ακόμα πανηγύρι με λαϊκή ορχήστρα, σύννεφο τσίκνας και ετοιμόρροπα παιχνίδια για παιδιά.
Εδώ έγκειται και η διαφοροποίηση. Στο να οργανώνεται μια γιορτή που ταιριάζει σε αυτό που είμαστε και μας κάνει να αισθανόμαστε και λίγο πιο όμορφα, βλέποντας κάτι καινούργιο. Να δείχνει το ποιοι είμαστε και να εκφράζει τον πολιτισμό μας. Αυτό είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε όλοι μαζί.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά τα Χριστούγεννα του 2020
