Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου απαντά η κυβέρνηση στην οπαδική βία, επιθυμώντας να αυστηροποιήσει τα μέτρα. Κάπως έτσι συνηθίζουμε να αντιδρούμε στη χώρα σε τέτοια φαινόμενα. Αυστηροποιώντας τα μέτρα στην αρχή μέχρι να καταλαγιάσει η σκόνη, συζητώντας και γράφοντας κατεβατά για το τι έκανε η Θάτσερ στην Αγγλία και ξεχνώντας τα όλα την επομένη.
Όπως, όμως, γνωρίζουμε ο χουλιγκανισμός είναι ένα πολυσύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί μονοσήμαντα και αποσπασματικά. Χρειάζεται ριζικές αλλαγές και κυρίως διαφορετικό τρόπο αντίληψης του προβλήματος που θα συμπεριλαμβάνει και τις ίδιες τις ομάδες.
Το ζήτημα της οπαδικής βίας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις ιδεολογίες. Ο χουλιγκανισμός δεν περιορίζεται στα γήπεδα, κάτι που σημαίνει ότι οι άνθρωποι που έχουν τάσεις ριζοσπαστικοποίησης και βίαιη συμπεριφορά το εκφράζουν και εκτός γηπέδου, ενώ μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουμε έξαρση της νεανικής βίας.
Το κλειδί κι εδώ είναι η καλλιέργεια και το σχολείο που θα πρέπει να έχουν τον πρώτο ρόλο, καθώς μόνο τα κατασταλτικά μέτρα δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Αντίθετα, θα πρέπει οι παρεμβάσεις να ξεκινήσουν από πριν με χαρακτήρα πρόληψης και με έμφαση στο γεγονός ότι αυτή είναι μια ακόμα μάχη της δημοκρατίας.
