Η χθεσινή διαχείριση (με την έννοια της κάλυψης) της συντριβής του Canadair από τα μέσα επικοινωνίας ανέδειξε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Το βασικό, το κυρίαρχο. Αυτό από το οποίο ξεπηδούν όλα τα υπόλοιπα. Την παντελή έλλειψη επαγγελματισμού και την επικίνδυνη ανυπαρξία κατευθυντηρίων γραμμών (guidelines), αυτών των -κατά πολλούς- περιττών υπενθυμίσεων του ποιος κάνει τι και με τι τρόπο, στις αίθουσες σύνταξης, από τις οποίες, εντελώς ασύντακτα πλέον, βγαίνουν οι ειδήσεις.
Εκεί βρίσκεται και η ρίζα του κακού της ελληνικής δημοσιογραφίας. Γιατί πολλά από τα τρομερά που βλέπουμε, δεν οφείλονται ούτε/ ή μόνο στον κακό μας τον καιρό, στην απουσία κριτικής ικανότητας ή εκπαίδευσης των δημοσιογράφων. Για κάποια η απάντηση δεν είναι καν η «λίστα Πέτσα» που πάει με όλα. Και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ βαθιά για τα αίτια, αρκεί να δούμε πώς γίνεται η δουλειά στα γραφεία σύνταξης. Χωρίς αρχισυνταξία, χωρίς επιμέλεια, χωρίς διασταύρωση.
Κοινώς, βγαίνουν οι δημοσιογράφοι «ξυπόλητοι στ’ αγκάθια» και αυτοσχεδιάζουν. Και οι των στούντιο και οι του πεδίου. Χωρίς, όμως, τις κατευθυντήριες γραμμές και το δίχτυ ασφαλείας (λέγε με και αρχισυντάκτη) είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η γκάφα δεν θα αργήσει να έρθει.
Στο επίμαχο τώρα. Στο BBC και σε άλλα σοβαρά «μαγαζιά», υπάρχουν οδηγίες γραμμένες στην πέτρα για όλα αυτά που συζητάμε. Τι αφήνεις να παίξει και τι κόβεις γιατί δεν βοηθά πουθενά (όπως η σε λούπα προβολή των πλάνων της συντριβής) και κυρίως προκαλεί τεράστιο τραύμα στους οικείους. Δεν χρειάζεται να νογάς πολλά, ούτε να έχεις ενσυναίσθηση. Τίποτα από όλα αυτά. Ακολουθείς απλώς τις οδηγίες, όπως θα έκανες για ένα κέικ. Τόσο απλά.
