Συχνά επαναλαμβάνεται πως η Ελλάδα υστερεί στην καινοτομία, πως η έρευνα δεν βρίσκει διέξοδο στην πραγματική οικονομία και ότι λείπουν οι δομές που θα γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στη γνώση και την επιχειρηματικότητα.
Κι όταν επιτέλους γίνονται προσπάθειες για να στηριχθεί αυτό το κρίσιμο οικοσύστημα, συχνά συνοδεύονται από ένα περιτύλιγμα που μοιάζει να αγνοεί τις ανάγκες του σήμερα. Εργαλεία που θα έπρεπε να είναι ευέλικτα, γρήγορα και φιλικά προς όσους παράγουν ιδέες, τελικά λειτουργούν αποτρεπτικά. Η καινοτομία δεν χρειάζεται μόνο χρηματοδότηση, χρειάζεται υποστήριξη με τρόπο λειτουργικό, ανθρώπινο και στοχευμένο.
Δυστυχώς, η πολυπλοκότητα, η δυσκαμψία και η έμφαση στη διαδικασία αντί στο αποτέλεσμα συχνά απομακρύνουν τους ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν πραγματικά: αυτούς που έχουν την ιδέα, τη διάθεση και τη γνώση. Αντί γι’ αυτούς, ευνοούνται όσοι γνωρίζουν απλώς πώς να κινηθούν μέσα στους κανονισμούς και όχι απαραίτητα εκείνοι που έχουν να προτείνουν κάτι ουσιαστικά νέο.
Αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματική πρόοδο, πρέπει να επανεξετάσουμε όχι μόνο τα μέσα, αλλά και τη φιλοσοφία πίσω από την υποστήριξη της καινοτομίας και της έρευνας. Διότι χωρίς πρακτικό προσανατολισμό και με ουσιαστική υποστήριξη, καμία πρόθεση δεν αρκεί για να μεταφραστεί σε αποτέλεσμα.
