Η ιστορία της πόλης μας. Κτίρια εγκαταλελειμμένα, κουφάρια, ρημαγμένα, που προστίθενται στις απώλειες που μετρά η πόλη μας.
Το Ξενία πρώτο και καλύτερο. Μετά τα αρχοντικά. Τρανό παράδειγμα το αρχοντικό Λασσάνη που λειτούργησε για μικρό διάστημα ως Χαρτοθήκη και μόλις ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα και οι συμβατικές υποχρεώσεις που απέρρεαν από αυτό, ξαναμανταλώθηκε.
Η συζήτηση ανοίγει αυτή τη φορά με αφορμή το Γκέρτσειο. Η εικόνα που αντικρίζουν καθημερινά οι πεζοί είναι θλιβερή. Είναι κρίμα για ένα τέτοιο κτίριο τοπόσημο, να είναι άδειο από δραστηριότητες και ζωή.
Αυτή τη φορά φαίνεται ότι ήρθε η σειρά του μετά και την υπογραφή της προγραμματικής σύμβασης.
Το θέμα, ωστόσο, είναι αν το πλάνο της επταετίας είναι ρεαλιστικό και αν η ανακαίνισή του συνοδευτεί και από δραστηριότητες που θα του δώσουν ζωή. Γιατί αν είναι να δοθούν χρήματα, να μπουν οι συλλογές μέσα και στη συνέχεια να κλειδωθεί γιατί δεν θα έχει προσωπικό, τότε δεν θα έχουμε πετύχει και πολλά.
Μια σωστή μελέτη βιωσιμότητας, βέβαια, τα προβλέπει και τα αναλύει εξαντλητικά όλα αυτά. Άραγε, στην περίπτωσή μας υπάρχει και τι λέει;
