Αυτή την εβδομάδα μαλώνουμε για τον Καποδίστρια, θα μπορούσε να είναι το θέμα μιας στήλης που θα φιλοξενούσε τα debates, τα οποία διχάζουν την κοινή γνώμη. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μας λείπουν οι αφορμές. Προχθές ήταν η απόφαση του Δημάρχου Φλώρινας να διακόψει τη μπάντα που έπαιξε -και- σλαβόφωνα τραγούδια, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πιάστηκαν στον καβγά για το αν ήταν καλή ή όχι ως άνθρωπος η Μπριζίτ Μπαρντό.
Και επειδή τα παραπάνω δείχνουν ότι υπάρχει μοτίβο συμπεριφοράς, θα συμφωνήσω απόλυτα με την άποψη που μοιράστηκε φίλος ότι κάποιοι τρέφονται και αποκτούν λόγο ύπαρξης μέσα από την διαρκή αντιπαράθεση στο δημόσιο διάλογο.
Δεν θα υπήρχε κανένα θέμα αν η συζήτηση αυτή κρατούσε ένα επίπεδο και αφορούσε σε επιχειρήματα. Τότε οι μεν θα άκουγαν τους δε και ακόμα κι αν στο τέλος διαφωνούσαν, θα είχε προηγηθεί τουλάχιστον μια ευγενής συζήτηση.
Ουδείς, όμως, ακούει. Ούτε καν για τα θέματα που είναι σοβαρά. Αντιθέτως, μοιάζει να είμαστε όλοι με το ζωνάρι λυμένο, έτοιμοι για καυγά και διαδικτυακό ξέσκισμα.
Ας είναι, λοιπόν, κι αυτός ένας από τους στόχους για τη νέα χρονιά. Να ακούμε, να καταλαβαίνουμε και να βάζουμε παράμερα τις βεβαιότητες που μας κρατούν δέσμιους.
