Ο τίτλος προέρχεται από το βιβλίο του Θανάση Καμπαγιάννη, το οποίο και αποτελεί απόσπασμα από την τελική του αγόρευση στη δίκη της Χ.Α. Στην αγόρευση αυτή ο Καμπαγιάννης καλεί το δικαστήριο να αποφασίσει αν θα ταχθεί με τις μέλισσες της αλληλεγγύης που εκπροσωπούν δύο νέα κορίτσια μάρτυρες της δολοφονίας Φύσσα ή την αγέλη των λύκων που χίμηξε στον Παύλο Φύσσα.
Η αλληγορία αυτή μπορεί να ταιριάξει σε μια σειρά από γεγονότα, στα οποία φαίνεται εύκολα με ποιας πλευράς το μέρος είναι το δίκιο.
Έρχονται, όμως, και περιπτώσεις, όπως του μακελειού στο Ισραήλ, στις οποίες κανείς δεν μπορεί να ταχθεί με σιγουριά υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αλήθεια, για ποια από τα σκοτωμένα παιδιά να πονέσει κανείς περισσότερο; Γίνεται να διαλέξει πλευρά;
Υπάρχουν φορές που δεν χρειάζεται να παίρνουμε θέσεις ακραίες κι ας κινδυνεύσουμε να χαρακτηριστούμε ισαποστάκηδες. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τους λύκους από τις μέλισσες στο αιματοκύλισμα στο Ισραήλ.
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να σκεφτούμε λίγο βαθύτερα και αν χρειαστεί να μιλήσουμε, να επιλέξουμε τις σωστές λέξεις για να περιγράψουμε μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν μόνο χαμένοι.
