Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη η ευκολία, με την οποία κάποιοι ξεστομίζουν εκφράσεις όπως “μόνο πάνω απο το πτώμα μου”και άλλες συναφείς. Δεν μπορώ να ξέρω σε τι πνευματική κατάσταση βρίσκονται εκείνη τη στιγμή, είναι σίγουρο, όμως, ότι δεν έχουν ζυγίσει και πολύ τα πράγματα. Γιατί έρχεται η ώρα που σπάει ο διάβολος το ποδάρι του και γίνεται εκείνο, το οποίο θα γινόταν “μόνο πάνω απο το πτώμα μου/σου/του”. Κάτι μια δημόσια επιχείρηση που πουλιέται, κάτι ένας φόρος που δεν καταργείται, όλο και κάτι θα συμβεί που θα χαλάσει τη σούπα.
Και τότε τι κάνει αυτός που έχει χτίσει καριέρα, παιανίζοντας θούριους; Βλέπετε, ζούμε και σε μια εποχή που κανείς δεν αφήνει τη λήθη ν’ αράξει, αφού χάρη στην τεχνολογία, τα μέσα παίζουν και ξαναπαίζουν τα βίντεο-ντοκουμέντα, μέχρι τελικής πτώσεως. Μα, φυσικά, σφυρίζει ανέμελα. Γιατί ξέρει ότι και οι προηγούμενοι έκαναν το ίδιο και οι επόμενοι το ίδιο θα πράξουν, οπότε ποιος ο λόγος για στεναχώριες;
Ποιο είναι, όμως, το βαθύτερο αίτιο που οδηγεί τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται τόσο κοντόφθαλμα και να αδιαφορούν για τη συνέπεια μεταξύ των λόγων και των πράξεών τους; Κρίσεις μεγαλείου ονομάζεται και καταλαμβάνει όσους βρίσκονται στην εξουσία -για όσο βρίσκονται στην εξουσία- θολώνοντας πλήρως την όρασή τους.
