«Μπαμ ηκούσθη στον αέρα»… και η Ευρώπη έκανε πέρα !!!

Δανείζομαι σήμερα, για τον τίτλο του κειμένου μου, και ελαφρώς το …κακοποιώ, αλλάζοντας μόνον μια λέξη, ένα τετράστιχο του αξεπέραστου Μποστ. Ήταν από μια γελοιογραφία του με την οποία σατίριζε το πώς, τα προδικτατορικά φιλοβασιλικά έντυπα και οι λοιποί αυλοκόλακες, παρουσίαζαν ως νέον δεινό Νεμρώδ, τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο, όταν εκείνος, συνοδευόμενος από μια κουστωδία, ου μόνον αυλικών αλλά και δημοσιογράφων, ανέβηκε στον Έβρο για κυνήγι πάπιας:
Μπαμ ηκούσθη στον αέρα
Και …οι πάπιες πήγαν πέρα.
Άλλωστε και ο Μποστ «κακοποιούσε» ένα παλιό περιπαικτικό τραγουδάκι, κατά των φιλόδοξων κυνηγών που εκστράτευαν να «βγάλουν λαγό» και το οποίο έλεγε:
Μπαμ ηκούσθη στον αέρα
Πλην τα βόλια πήγαν πέρα
Και το ζώον το καημένον
Ετινάχθη τρομαγμένον.
Στην περίπτωση μας εκείνος που «κάνει πέρα», μόλις άκουσε το «μπαμ», είναι, δυστυχώς η Ευρώπη.
Διαβάσατε ασφαλώς τι ανακοίνωσαν οι δυο εταιρίες που είχαν αναλάβει να προχωρήσουν τις έρευνες, για την ανεύρεση υδρογονανθράκων, κυρίως φυσικού αερίου, στο «οικόπεδο 7» της κυπριακής ΑΟΖ. Εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Όχι επειδή είχαν απογοητευτικά ευρήματα. Αλλά λόγω της παρουσίας πολεμικών πλοίων της Τουρκίας, εκεί που έπρεπε να κάνουν έρευνα.
Σημειώστε ότι πρόκειται για την ΕΝΙ και την ΤΟΤΑΛ. Δηλαδή για δυο καθαρώς ευρωπαϊκές εταιρίες. Η μια είναι ιταλική και η άλλη γαλλική. Πλην η Ευρώπη δεν μπόρεσε να τις προστατεύσει, ως όφειλε, από τις παράνομες δραστηριότητες του τουρκικού πολεμικού στόλου, που συνοδεύει τα ερευνητικά σκάφη της Άγκυρας. Οπότε πάει περίπατο και το διεθνές δίκαιο. Και απομένει, σε ισχύ, μόνο το …δίκαιο του τσαμπουκά του σουλτάνου. Με τον γενικό διευθυντή της ιταλικής ΕΝΙ, τον Κλαούντιο Ντεσκάλτσι να δηλώνει: «Αν κάποιος εμφανίζεται με πολεμικά πλοία, δεν κάνω γεωτρήσεις».
Ωραία ευρωπαϊκή ομπρέλα προστασίας. Και ύστερα διερωτώνται ορισμένοι, στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο, πως και γιατί βρίσκουν ευκόλως απήχηση, σε όλο και αυξανόμενη μερίδα ψηφοφόρων, τα υστερικά αντιευρωπαϊκά κηρύγματα των ακραίων, είτε της Δεξιάς είτε της Αριστεράς. Από τον Φάραντζ της Βρετανίας ως τον Κατίνσκι της Πολωνίας και ως το VOX της Ισπανίας, που πάει για τρίτο κόμμα.