Υπάρχει ένας ιδιότυπος φασισμός που έχουμε ζήσει από τα γεννοφάσκια μας και ακούει στο όνομα «έτσι πρέπει».
Γιατί να σπουδάσω ιατρική κι όχι αυτό που θέλω; Γιατί έτσι πρέπει.
Γιατί να παντρευτώ και να κάνω παιδιά, ενώ γουστάρω μια ζωή χωρίς δεσμεύσεις;
Και τι θα πει ο κόσμος;
Δεκάδες ερωτήσεις που έχουν την ίδια απάντηση. Μια απάντηση που κυριαρχείται από έναν επιφανειακό και απολύτως ανούσιο καθωσπρεπισμό που επιβάλλεται με θρησκευτικό σχεδόν προσηλυτισμό, απειλώντας με βαρύτατες κυρώσεις τους μη συμμορφούμενους.
Τελικά τι θέλουμε, αυτό που ζούμε ή αυτό πρέπει να φαίνεται ότι ζούμε;
Κανόνας 1ος: Επειδή κάποιος περνάει καλά με το δικό του τρόπο, δε σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι θα περνούν καλά, κάνοντας τις ίδιες επιλογές.
Κανόνας 2ος: Επειδή αυτός ο κάποιος έκανε αυτές τις επιλογές και τώρα τις «λούζεται», δε σημαίνει ότι πρέπει να τις επιβάλλει και στους γύρω του. Τι σόι φονταμενταλισμός είναι αυτός;
Κανόνας 3ος: Το τι κάνουν οι άλλοι είναι δική τους υπόθεση. Τόσο η ευτυχία, όσο και η επιτυχία είναι εντελώς προσωπικές υποθέσεις και δεν χωρούν σε καλούπια που έχουν φτιάξει τρίτοι, πόσο μάλλον άνθρωποι που πέρα από το να ακολουθήσουν «συνταγές», δεν πειραματίστηκαν με τις δικές τους ανάγκες.
Ο καθένας μας οφείλει να σέβεται αποκλειστικά και μόνο τις δικές του επιλογές ζωής και να αφήνει τους υπόλοιπους να κάνουν τις δικές τους.
Ιωάννα
