Την ώρα που οι τηλεοπτικές «ομιλούσες κεφαλές» έλεγαν το μακρύ και το κοντό τους για την υπόθεση Γεωργούλη, μια εξ αυτών είπε εντελώς υποκριτικά «εγώ δεν θέλω να αναφέρω το όνομα της κυρίας», εννοώντας το θύμα του βιασμού. Πίσω της έπεφταν με ταχύ ρυθμό οι φωτογραφίες της γυναίκας που κατήγγειλε τον Γεωργούλη. Άλλοτε φωτογραφίες από διακοπές, άλλοτε από διεθνείς συναντήσεις, άλλοτε από άλλες προσωπικές στιγμές. Μάλιστα, οι φωτογραφίες της γυναίκας έμπαιναν δίπλα-δίπλα με του ευρωβουλευτή, λες και ο τηλεσκηνοθέτης ήθελε να μας δείξει αν ταιριάζουν.
Αυτή, λοιπόν, είναι η υποκρισία πολιτικών και δημοσιογράφων που από την πρώτη στιγμή έσπευσαν, χωρίς να τηρείται κανένας κανόνας δεοντολογίας, αλλά κυρίως κανένας σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, να ρίξουν στην αρένα των λεόντων τη γυναίκα που κατήγγειλε το βιασμό.
Πέρα από την υποκρισία, αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά και την πλήρη έλλειψη επαγγελματισμού. Κι αυτό είναι, ίσως, και το χειρότερο απ’ όλα. Ουδείς ασχολήθηκε με την ουσία του θέματος και την κάλυψή του με τον ίδιο επαγγελματισμό που θα πρέπει να αφορά σε όλες τις υποθέσεις. Αντιθέτως, επικράτησε η κλειδαρότρυπα. Αυτή που θέλει οι νέοι και οι όμορφοι να έχουν διαφορετική αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους και τα θέματα να κρατούνται στην επικαιρότητα μόνο όσο υπάρχει κουτσομπολιό.
