Θα επιμείνω και σήμερα να ασχολούμαι με την πολυαναμενόμενη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έχει προγραμματισθεί για την Τετάρτη 15 Ιουνίου με βασικό σύνθημα την προστακτική «Παραιτηθείτε».
Μπορείτε να με θεωρήσετε υπερβολικώς καχύποπτο. Αλλά δεν είμαι και διατεθειμένος να κρύψω τις σκέψεις που μου προκαλεί η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας. Κυρίως διότι, μια κινητοποίηση που εμφανίζεται ως καθοριστική, επελέγη να γίνει …κατόπιν εορτής. Επί το ακριβέστερον κατόπιν …κηδείας. Αφού δηλαδή η Βουλή έχει πλέον ψηφίσει την πιο σκληρή φάση του τρίτου μνημονίου. Οπότε τίθεται ευλόγως το ερώτημα, γιατί οι κινούντες την διαδικασία για μια τέτοια κινητοποίηση δεν επέλεξαν, ως τον καταλληλότερο χρόνο, εκείνο το μαύρο Σαββατοκύριακο, όταν οι 153 των Συριζανέλ εψήφιζαν «ναι σε όλα», με μοναδική εξαίρεση την κ. Κατριβάνου, η όποια αντικαταστάθηκε με εκείνο το απεχθές πρόσωπο, τον «δημοσιογράφο» Γιώργο Κυρίτση, η εκφορά του λόγου του οποίου ξεπερνά σε μισός, κατά παντός διαφωνούντος, το δηλητήριο του Στάλιν και του Ζαχαριάδη;
Λυπάμαι, αλλά δεν βρίσκω καταλληλότερη λέξη για να αποδώσω αυτή την τακτική, πρωτίστως της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Κουτοπονηριά.
Δεν ήθελαν να διακινδυνέψουν το ενδεχόμενο, κάποιοι βουλευτές της κυανέρυθρης πλειοψηφίας, υπό την πίεση του όγκου και του πάθους ενός «παλλαϊκού ξεσηκωμού», να εκδηλώσουν τόσες διαφοροποιήσεις, ώστε τελικός να μη ψηφίσει το «πακέτο» των 7500 σελίδων. Το κατ’ ευφημισμόν χαρακτηριζόμενο ως «μεταρρύθμιση», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για το κηδειόχαρτο παντός εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, για την μεγαλύτερη …εθνοκάθαρση σε βάρος των συνταξιούχων (να μη γράψω γενοκτονία και ενοχληθεί ο Φίλης) αλλά και για το κοψοχρονίς ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου που έχει απομείνει στο ελληνικό δημόσιο.
Δεν την έκαναν τότε την συγκέντρωση. Γιατί δεν ήθελαν να χαλάσει η σούπα. Με την πονηρή σκέψη «ας ψηφίσουν αυτοί τα χειρότερα», ώστε μετά εμείς να εμφανιζόμαστε ως σωτήρες. Την κάνουν τώρα, σε συνθήκες αβλαβούς διελεύσεως για τον συνασπισμό Τσίπρα-Καμμένου. Αντιγράφοντας απλώς την τακτική ανέξοδης «επαναστατικής γυμναστικής» και εργασιοθεραπείας των οπαδών, που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ. Ανέξοδης, ου μην και ατελέσφορης. Έτσι για να συνεχίζεται η «ζύμωση», Όταν πια ο φούρνος έχει σβήσει, αφού έχει κάψει τα αρτοσκευάσματα.
Όσο για τα όσα εξέμεσαν, είτε ο Φίλης είτε ο Κυρίτσης, κατά των κινητοποιουμένων, ισχυει απλώς το πανάρχαιο «από στόματος κοράκου, κρα».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
