Μια από τις σοβαρότερες επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού ήταν η επιδημία της παραπληροφόρησης, το λεγόμενο infodemic, καθώς ενίσχυσε περαιτέρω την καχυποψία και την αμφισβήτηση των βασικών κατακτήσεων της επιστήμης από μια ολοένα και μεγαλύτερη ομάδα του πληθυσμού, ακόμα και από μέρος του επιστημονικού κόσμου.
Η υπερπληθώρα πληροφοριών μαζί με την δυσκολία κατανόησης από το μη ειδικό κοινό των επιστημονικών δεδομένων, ταυτόχρονα με τις ατυχείς ή και παραπλανητικές δηλώσεις ειδικών και μη, δημιούργησαν ένα νεφελώδες τοπίο.
Αυτή η υπερφόρτωση, αλλιώς και infoxification, συνεχίζεται για μια σειρά θεμάτων, όπως τις τελευταίες μέρες η σεισμική δραστηριότητα στη Σαντορίνη ή η υπόθεση των Τεμπών.
Το μοτίβο είναι το γνωστό. Τόσες πολλές πληροφορίες, συχνά αντιφατικές, που αντί να διευκολύνουν, εν τέλει συσκοτίζουν τα πράγματα και οδηγούν στο υπερβολικά πολλές πληροφορίες ίσον καθόλου πληροφορίες.
Η κλιμάκωση της υπερπληροφόρησης, άλλες φορές στρατηγική επιλογή και άλλες απότοκο του τρόπου που λειτουργούμε μέσα στα κοινωνικά μέσα, οδηγεί στον κορεσμό και εν τέλει στην αδράνεια. Και αυτό είναι το χειρότερο.
