Με όνειρα μεγάλα και φλόγα ζεστή,
Η ραπ με καλεί, δρόμος τραχύς.
Γελούν όταν μ’ ακούν, με λένε μικρό,
Μα εγώ προχωρώ, τολμώ να το πω.
Η φίλη μου εκεί, μ’ ενθαρρύνει γλυκά,
«Μη σταματάς,» μου λέει, «πήγαινε μπροστά.»
Και γράφω στίχους, βρίσκω ρυθμό,
Με κάθε μου λέξη, χτίζω σκοπό.
Ο φίλος που πρώτα μου ‘λεγε «σταμάτα,»
Τώρα κοντά μου, πλάι περπατά.
Συγγνώμη ζητά, με βλέπει αλλιώς,
Κι η μουσική μου απλώνεται στο φως.
Με φίλους δίπλα, η φωνή μου δυνατή,
Θα φτάσει μακριά, σαν κύμα στη γη.
Η ραπ είναι η ζωή μου, το μεγάλο μου βήμα,
Κι η φλόγα μου θα μείνει, θα γίνει το κύμα.
Σία Τσορακλίδου, μαθήτρια της Α΄τάξης του 4ου ΓΕΛ κοζάνης
My life
I catch myself saying jokes my friends or family used to say
And that’s when I realized that my heart is a museum full of memories with everyone that has crossed my life.
No matter how many months or years pass by, the mark they left in my heart will always stay present. Unfaded, untouched and always on display.
I love it when people share some of their memories with me, the way their eyes glow talking about them makes me feel full of love. Even though they’re not mine, those memories of theirs are stored in my little made up museum as well. And in return I share some of my memories with them, therefore creating our own experiences and memories together so that we can add them in our museums.
My mind and heart are both shadows of my past but they also have a lot of space waiting for the new memories of the bright future to be added when the time is right.
Μελίνα Σούλα, μαθήτρια της Β΄τάξης του 4ουο ΓΕΛ Κοζάνης
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1ου, 2ου, 3ου, 4ου ΓΕΛ Κοζάνης και του 6ου Γυμνασίου Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
