Το σχολείο και το πώς αυτό προάγει τη δημιουργικότητα των παιδιών ήταν το θέμα για τη φετινή εξέταση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Οξύμωρο; Ευσεβείς πόθοι; Πολλά τα σχόλια που διαβάσαμε.
Υπάρχουν σχολεία και σχολεία. Σχολεία που παλεύουν για να ξυπνήσουν τη φαντασία και το μεράκι των μαθητών τους και σχολεία τα οποία είναι κολλημένα στα παλιά. Εμείς είμαστε πάντα με αυτά που ονειρεύονται, τολμούν και προχωρούν.
Ακολουθεί μέρος παλαιότερου κειμένου αυτής εδώ της στήλης για τη σύμπραξη δύο σχολείων της περιοχής μας, που είναι ο ορισμός του τι σημαίνει καλλιεργώ τη δημιουργικότητα στο σχολείο.
Η σύμπραξη μεταξύ Καλλιτεχνικού Σχολείου Κοζάνης και Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας για την παράσταση του Ιονέσκο η «Φαλακρή Τραγουδίστρια» μας έδωσε μια καλή γεύση για το τι σημαίνει το δημόσιο σχολείο να ονειρεύεται, να θέλει και να τολμά.
Να ονειρεύεται ότι η δουλειά του δεν εξαντλείται στο ωρολόγιο πρόγραμμα και αποτελεί πηγή έμπνευσης για μαθητές και μαθήτριες που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους.
Να θέλει να υποστηρίξει τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και την επιθυμία έκφρασης των παιδιών.
Να τολμά να αναλάβει εγχειρήματα, τα οποία συνεπάγονται δουλειά που δεν πληρώνεται σε χρήματα, αλλά ασφαλώς έχει μεγάλη ηθική ανταμοιβή.
Αυτό που οι θεατές αποκόμισαν από την παράσταση, εκτός από το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι, ήταν ένα ζεστό και υγιές κλίμα συνεργασίας μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών τους σε μια εποχή που τα φαινόμενα εκφοβισμού πληθαίνουν. Είδαμε παιδιά χαρούμενα και τους καθηγητές δίπλα τους. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Τα σχολεία είναι οι άνθρωποί τους και το μεράκι που κουβαλάνε.
