Μια ακόμη εφημερίδα, η ΕφΣυν, συνεταιριστική στη βάση της, εξαγοράστηκε από έναν όμιλο που βρίσκεται στα χέρια ενός επιχειρηματία με παράλληλη δράση τα μέσα ενημέρωσης.
Φυσικά, δεν πρόκειται για μια είδηση που έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αφού όλο αυτό το διάστημα γινόταν η σχετική συζήτηση. Δεν παύει να είναι, όμως, μια είδηση που δημιουργεί στεναχώρια, αλλά και προβληματισμό για το ελληνικό μιντιακό σύστημα που λειτουργεί πλέον ως ένας θάλαμος αντήχησης (echo bubble). Πολλά μέσα, συγκεντρωμένα σε λίγα χέρια, λένε τα ίδια πράγματα. Ελάχιστες είναι οι φωνές που διαφοροποιούνται.
Στην εξέλιξη αυτή έχουμε κι εμείς, ως αναγνώστες και καταναλωτές ενημερωτικού προϊόντος, την ευθύνη μας. Εθιστήκαμε στο τσάμπα και στο ίδιο και σταματήσαμε να επιλέγουμε την πηγή της ενημέρωσής μας. Ποια είναι, άραγε, η τελευταία φορά που αγοράσατε (δεν διαβάσατε τυχαία) μια εφημερίδα; Πότε ήταν που αναζητήσατε ένα μέσο για την ενημέρωσής σας και δεν εμπιστευτήκατε τυφλά τον αλγόριθμο;
Οι παραπάνω σκέψεις γίνονται με αφορμή την εξαγορά της ΕφΣυν, αλλά δεν αφορούν μόνο την ΕφΣυν. Αφορούν κάθε διαφορετική φωνή που υπάρχει και το πολύ μικρό τίμημα (μόλις μερικά λεπτά) που μπορεί να έχει η υποστήριξή της.
