Τα έχουμε πει και τα έχουμε γράψει πολλές φορές ως τώρα. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν ανάγκη να εκφράζονται και να συζητούν για όσα τις απασχολούν. Να μιλούν, όμως, ουσιαστικά και όχι προσχηματικά.
Ως τώρα το θέμα της δίκαιης μετάβασης πήγε έτσι. Από πάνω προς τα κάτω, όπως λέμε. Λίγοι αποφασίζουν για τους πολλούς και οι πολλοί σφυρίζουν αδιάφορα.
Οι λεγόμενες εδαφικές επιτροπές (τι κακομεταφρασμένος όρος) γίνονται για να γίνουν. Για να πουν οι μεν πόσο μεγάλοι παίκτες είναι και για να προσπαθήσουν οι δε να εντάξουν κανένα εργάκι, για να πουν στους ιθαγενείς ότι κάτι έκαναν και του λόγου τους.
Χωρίς διάλογο, χωρίς ανταλλαγή απόψεων, αλλά κυρίως χωρίς γνώση των θεμάτων δουλειά δε γίνεται.
Όταν θα έχουν τελειώσει οι εδαφικές επιτροπές, οι επιτροπές παρακολούθησης και όλες αυτές οι φιέστες, φτωχές σε ουσία, αλλά απλόχερες σε δαπάνες δημοσίων σχέσεων, δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε τι θα μείνει πίσω.
