Ήμουν πάντα παιδί του καλοκαιριού. Λίγο επειδή είναι μικρό για μας τους κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας, λίγο γιατί ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το κρύο του χειμώνα, συγκαταλεγόμουν στους φαν της καλοκαιρινής περιόδου. Όχι πια.
Κι αυτό γιατί τα ζεστά καλοκαίρια των περασμένων ετών διαδέχονται πια τα καυτά καλοκαίρια της κλιματικής αλλαγής. Οι παρατεταμένες περίοδοι καύσωνα έχουν γίνει πλέον κομμάτι της ζωής μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όσο, λοιπόν, κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν, βιώνουμε πια την κλιματική αλλαγή και μπαίνουμε σε μια περίοδο που οι καιρικές συνθήκες δεν θα είναι όπως τις ξέραμε.
Χωρίς διάθεση κινδυνολογίας και με απόλυτη συναίσθηση της κρισιμότητας των επιλογών μας, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε καλά πώς θέλουμε να είναι ο πλανήτης που θα αφήσουμε.
Αν δεν θέλουμε να καιγόμαστε τα καλοκαίρια και να αντιμετωπίζουμε ακραία καιρικά φαινόμενα το χειμώνα, είναι απαραίτητο να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε και καταναλώνουμε. Ξεκινώντας από τις ατομικές μικρές συνήθειες και καταλήγοντας στις συλλογικές μεγάλες προσπάθειες.
