Του Τσιράκ’, του Γιάννη Βανίδη∗

Ιπρουχτές είμασταν στουν Αϊ-Νικάνουρα για τα σαράντα τ’ αξάδιρφου μ’ τ’ Κώστα τ’ Ντάλλα κ΄ ύστιρας ου τσιαλιστιμένους ου γιος τ’ ου Λάζους, π’ ζάει κι δ΄λέυ’ στου Λουνδίνου, μι τ΄μάνα τ’ τ’ Μαίρη κι τουν αδιρφότ’ του Γιάνν’ μας πήγαν στου Σιώπουτου στουν Κουρουμπλιάι κι μας έκαμαν ξανά τ’ μακαριά αντάμα μι ότ΄ απόμνιν απ’ τaσόια μας. Νταλλάδις κι Ντουντουραγάιδις, κι ήταν ένα κιαμέτ΄,να ζήσν’. Στου νουβουρό είχιν ένα γκαβό σκαλουπάτ΄. Δεν τόειδα, μπράστ’ ου Γιάνν’τς καταΐς, ντούκ ‘ν τούντζα στου τσιμέντου κι κουσιόν στου Μαμάτσειου για αξουνική που βγίκιν ιυτιχώς τζιάμ΄. Τώρα γιατί σας τα λέου αυτά; Γιατί ου γιατρός μ’ ου Νίκους ου Μπασκίν΄τς όντας είιδιν ν’ αξουνική μι λέει: Γιάνν’, τράνιψάμι ψίχα κι δεν κάμ’ τώρα να τρουιρνάς όπους τρουιρνούσις. Για καμιά δικαρά μέρις νε παραλίις, νε καφεμπάρ, νε ματιούκου κι λιγότιρου Netflix ως που να ισιώισ’. Τι να κάμου κι γω, έκατσα μέσα κι χίρσα ν’ αδουκιούμι κι να γράφου. Αργία μήτηρ πάσης κακίας. Μούσουν κόντιυειν να σώσ΄ου Μάης κι ου κιρός ζέστινιν, χιρνούσαν οι ιξιτάσεις στα σκουλειά κι ύστιρας έρχουνταν οι γυμναστικές ιπιδείξεις στου γήπιδου. Μόλις μέσιαζιν ου Ιούνιους είχαμι κιόλαντς ξικινήσ΄για τ’ς κατασκηνώσεις. Κι που δεν πήγα! Διυτέρα δημουτικού σ’ν Καστανιά, Σχολικές Κατασκηνώσεις Ζοωδόχου Πηγής, όπ’ μάζουνάμι καντηλίνα, ρίγαν΄ κι κρανιόβιργις. Ύστιρας μι ‘ν Πρόνοια στ’ Ντραβουντάντσα, μάζουνάμι λιφτόκαρα κι μούρα. Άλλουν χρόνου μι του κατηχητικό στου Σιώπουτου, ιξουμουλουγήσεις (ψεύτκις), νυχτιρινές προυσιυχές κι τέτοια. Άμα τράνιψα ψίχα ύστιρας, στου Μακρύγιαλου μι τ’ς Προυσκόπ΄ Κι καμιάφρας στ’ γιαγιά μ’ τ’ν Αγνούλα στ’ Σιάτσ’τα. Άμα σώνουνταν όμους οι κατασκηνώσεις, κάθι καλουκαίρ΄ τσάκουνα κι άλλ΄ δ’λεια: 8-14 ήμαν multi tasking τσιράκ΄ σ’ν καρβουναποθήκ΄ τ’ μπαμπάμ’ τ΄ Μπήτια πούταν παπχάτ’…

Χρόνος Κοζάνης 31 Μαΐου 2024