Ψάχνοντας να βρω κάτι ενδιαφέρον για να δω σε μια από τις γνωστές πλατφόρμες streaming με θεωρητικά τεράστια συλλογή σειρών και ταινιών, συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες από τις καινούργιες παραγωγές είναι πολύ χαμηλής ποιότητας. Προχειροδουλειές που επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους ή κοπιάρουν ατέχνως τους μετρ του είδους.
Αυτό, φυσικά, δεν συμβαίνει μόνο στον τομέα της οπτικοακουστικής παραγωγής. Στην εποχή που ζούμε, τα πάντα καταναλώνονται με φοβερές ταχύτητες και αυτό προϋποθέτει διαρκή παραγωγή. Το μπλουζάκι αλλάζει κάθε εβδομάδα, τα reels πρέπει να εναλλάσσονται με τρομερές ταχύτητες και πάει λέγοντας.
Ζούμε στην εποχή του γρήγορου κι αυτό σημαίνει ότι τρώμε fast, ντυνόμαστε fast και το κυριότερο σκεφτόμαστε fast, άρα και επιφανειακά. Η δυσκολία να εμβαθύνουμε είναι μεγάλη, όπως και η αδυναμία να παράγουμε πρωτότυπο περιεχόμενο, έργο ή υπηρεσία.
Το άγχος επιτείνεται όταν πια συνειδητοποιούμε ότι αν δεν μπορέσουμε να είμαστε εμείς που θα καλύψουμε το κενό, κάποιο chatbot μπορεί να το κάνει αυτό για μας, ενώ η απογοήτευση έρχεται όταν αντιλαμβανόμαστε ότι και να γίνει αυτό, ουδείς θα το συνειδητοποιήσει.
Η αισιοδοξία πηγάζει από την πλευρά αυτών που σε πείσμα όλης αυτής της ανάγκης για ταχύτητα επιμένουν να ζουν… αργά.
