Σ’ αυτή τη χώρα ασχολούμαστε με όλα, αλλά όχι με τα πιο ουσιαστικά. Με το πως για παράδειγμα οι άνθρωποι με αναπηρία θα κερδίσουν την ανεξαρτησία που δικαιούνται και θα πάψει να είναι ο εφιάλτης της κάθε μάνας παιδιού με αναπηρία τι θα απογίνει αυτό, αν σ’ εκείνη συμβεί κάτι.
Μια από τις πρωτοβουλίες που λειτουργούν προς τη σωστή κατεύθυνση είναι κι αυτή του προσωπικού βοηθού. Του ανθρώπου δηλαδή που είναι τα αυτιά, τα μάτια, τα χέρια και τα πόδια του ανθρώπου με αναπηρία.
Μετά από ένα σχεδόν χρόνο από τότε που η υφυπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου βρέθηκε στην Κοζάνη και μας είχε πει ότι μέσα σ’ ένα οκτάμηνο θα “τρέξει” το πρόγραμμα και σε μας, φαίνεται πως έρχεται -με καθυστέρηση βέβαια- η ώρα.
Από χθες το πρόγραμμα ξεκίνησε κι επισήμως κι ελπίζουμε να φτάσει και σε μας σύντομα.
Κάθε μικρό βήμα, όπως αυτό, είναι μια τεράστια κατάκτηση για την κοινωνία μας που πρέπει, επιτέλους, να εμπεδώσει ότι η ποιότητα ζωής και η ευημερία δεν είναι σπάταλες απολαύσεις και μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα, αλλά εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους.
