Η περίοδος των πανελλαδικών εξετάσεων είναι για τους υποψήφιους αργή και βασανιστική. Μερικές ώρες εξεταστικής διαδικασίας κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη συνέχεια, τόσο εκείνων που θα πετύχουν, όσο κι εκείνων που θα αποτύχουν.
Τις περισσότερες φορές το κίνητρο για τη σκληρή δουλειά σχετίζεται με την ανεμελιά της φοιτητικής ζωής και τις λιγότερες με το ίδιο το αντικείμενο των σπουδών, το οποίο ενίοτε είναι άγνωστο στους υποψήφιους φοιτητές. Είναι λογικό τα περισσότερα παιδιά στα 18 τους να μην ξέρουν τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Τρώγωντας έρχεται η όρεξη. Αρκεί να βρεθεί το νόημα και να μπορέσει ο/η κάθε μαθητής/τρια να σκεφτεί τον εαυτό μερικά χρόνια μετά ευτυχισμένο/η και δημιουργικό/η σε αυτό που κάνει. Με την προϋπόθεση ότι θα βρει δουλειά.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται συνέπεια και έμπνευση, ώστε οι σπουδές να είναι μια δημιουργική περίοδος και όχι μια φάση της ζωής που διακόπτεται απλά απο εξεταστικές περιόδους.. Έτσι κι αλλιώς απο την αρχή μέχρι το τέλος έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε διορθωτικές αλλαγές στην πορεία, μέχρι να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.
Ακόμα, λοιπόν, και στη δύσκολη φάση που περνάμε, το ερώτημα είναι τι θέλεις να κάνεις κι όχι τι θα σου δώσει δουλειά αύριο μεθαύριο. “Ο μόνος τρόπος για να κάνεις εξαιρετική δουλειά είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις…» με τα λόγια του Steve Jobs.
