Στην πολιτική επικοινωνία και στην επικοινωνιακή διαχείριση των δύσκολων καταστάσεων, συνηθίζουμε να λέμε ότι όταν ο άλλος βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση, εκνευρισμό και απόγνωση, αυτό που έχει σημασία να κάνεις για να τον κατευνάσεις, είναι να του δώσεις μια διέξοδο. Να του πεις π.χ. ότι μπορεί να υποβάλει μια ένσταση.
Αυτό, λοιπόν, έπραξε και η κυβέρνηση στο θέμα της φοβερής και τρομερής ρήτρας αναπροσαρμογής. Αφού βόγκηξαν τα νοικοκυριά από το διπλασιασμό και τριπλασιασμό των λογαριασμών που τους «έσκασαν» την άνοιξη, η κυβέρνηση είπε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δημιουργώντας το power pass. Άλλη μια από τις σούπερ-ντούπερ εφαρμογές (ίσως είναι από τα λίγα πράγματα που πάνε καλά στη χώρα αυτή τη στιγμή», προκειμένου να προσφέρει προοπτική στους ηλεκτρο…πληχθέντες καταναλωτές.
Αναθαρρήσαμε, λοιπόν, όλοι εμείς που είχαμε πληρώσει τους ξεγυρισμένους λογαριασμούς, πιστεύοντας ότι θα πάρουμε κάτι πίσω. Και τι πήραμε; Άλλος εικοσάρικο κι άλλος τριαντάρι. Ίσα-ίσα δηλαδή να πιούμε τέσσερις καφέδες, κερασμένους από το Μαξίμου.
Άραγε, άξιζε όλος αυτός ο κόπος και εν τέλει το βάρος στον προϋπολογισμό για μια ασήμαντη ελάφρυνση; Για τους πολίτες μπορεί να μην έχει τελικά μεγάλη σημασία, επικοινωνιακά, ωστόσο, το powerpass λειτούργησε εκτονώνοντας την ένταση της περιόδου και δίνοντας την ευκαιρία στην κυβέρνηση να δείξει το ευαίσθητο πρόσωπό της.
