Διάβαζα κάπου ότι σοφός υποψήφιος έκανε ξεχωριστή συνάντηση για τις γυναίκες. Αντιμετωπίζοντάς τις ως ξεχωριστό είδος, σχεδόν εξωτικό.
Καθόλου περίεργο. Η σχέση των γυναικών με την πολιτική ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια συζητήσεων και έρευνας, δεν έχει προχωρήσει όσο θα περιμέναμε.
Κι αυτό γιατί οι «φερτές» και οι οριζόντια επιβαλλόμενες λύσεις σπάνια έχουν την ικανότητα να λύσουν προβλήματα.
Σε ό,τι αφορά στο φύλο και στην προώθηση των γυναικών στη λήψη αποφάσεων, στην απασχόληση κλπ., ανέκαθεν οι λύσεις ήταν τέτοιου τύπου και μάλιστα προτείνονταν από κάποιους «από τα ψηλά».
Κάποτε μάλιστα σε μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής, κάποιοι του πολιτισμένου κόσμου και με αγνές προθέσεις, έκαναν μια νέα γεώτρηση πιο κοντά στον καταυλισμό των ντόπιων για να απαλλάξουν τις γυναίκες από τα χιλιόμετρα που διένυαν για να φέρουν το νερό που σε αυτές τις κοινωνίες είναι καθαρά γυναικεία αρμοδιότητα.
Μόλις έγινε η γεώτρηση οι εμπνευστές της ιδέας διαπίστωσαν ότι κανείς δεν χάρηκε ιδιαίτερα γι’ αυτό. Ο λόγος; Ότι αυτά τα χιλιόμετρα που διένυαν οι γυναίκες για να φέρουν το νερό ήταν ότι πιο κοντά διέθεταν σε ευκαιρία για κοινωνικοποίηση και φλερτ.
Επομένως, καμία οριζόντια λύση για gender mainstreaming, καμία ποσόστωση και καμία εκδοχή πολιτικής ορθότητας, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τα πράγματα, αν αυτά δεν αλλάξουν από τη βάση τους που είναι το σχολείο.
Ασφαλώς και τα όποια μέτρα δεν σημαίνει ότι δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, απλά λειτουργούν επικουρικά και παρηγορητικά στην πλειονότητα των περιπτώσεων.
Το ότι οι αριθμοί των γυναικών ανεβαίνουν στα ψηφοδέλτια είναι σημαντικό. Δεν είναι, όμως, λόγος να πανηγυρίζουμε. Οι πανηγυρισμοί θα έρθουν όταν δεν θα έχουμε ανάγκη να μιλάμε για όλα αυτά.
