Προχθές στις κάλπες προσήλθαν οι μισοί (και στην προηγούμενη αναμέτρηση ακόμα λιγότεροι). Οι υπόλοιποι δεν πήγαν να ψηφίσουν. Άλλοι γιατί ήταν σεζόν, άλλοι γιατί βαρέθηκαν να βγουν από το σπίτι τους, άλλοι γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν καν. Και το χειρότερο είναι ότι στους τελευταίους συγκαταλέγονται πολλοί νέοι.
Η εικόνα στα εκλογικά τμήματα ήταν αδιάψευστος μάρτυρας. Ηλικιωμένοι και ηλικιωμένες με κινητικά προβλήματα να περιμένουν τη σειρά τους να ψηφίσουν και οι νεότεροι άφαντοι.
Γιατί αρκετοί από τους νεότερους πολύ απλά δεν αντιλαμβάνονται την ψήφο ως ευθύνη, παρά μόνο ως μια περιττή υποχρέωση. Μια ιστορία που δεν τους αφορά.
Αυτό λέγεται και αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος συνάμα που απέτυχαν να τους μάθουν ότι αν όλοι αφήσουμε την ευθύνη αυτή για τους άλλους, σύντομα δεν θα έχουμε κανένα λόγο σε αυτά που μας αφορούν.
Το φαινόμενο της πολιτικής αποξένωσης στέκεται μπροστά μας περισσότερο απειλητικό από ποτέ και αν δεν το αντιμετωπίσουμε σοβαρά, στον επόμενο τόνο θα το βρούμε μπροστά μας να γιγαντώνεται.
Η ευθύνη της ψήφου
Μοιραστείτε την είδηση
