«Σάλος σε δημοτικό σχολείο από ταινία με μικρά αγόρια να φιλιούνται» διαβάσαμε σε τίτλους mainstream (και ουχί περιθωριακών!) μέσων την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή την υπόθεση της προβολής της ταινίας «Αγόρια στο ντους».
Κι ακολούθησε το γνωστό πανδαιμόνιο στα σόσιαλ μίντια. Πολλοί μίλησαν ακόμα και για ηθικό πανικό, φέρνοντας στην επικαιρότητα μια φράση που επαναλαμβάνεται συχνά-πυκνά τελευταία και έρχεται από τον αείμνηστο Νοτιοαφρικανό κοινωνιολόγο Στάνλεϋ Κοέν, ο οποίος ήταν κι εκείνος που την εισήγαγε ως κοινωνική θεωρία στο βιβλίο του με τίτλο «Λαϊκοί Διάβολοι και ηθικοί πανικοί».
Εκεί, ο Κοέν εξηγεί ότι ουσιαστικά πρόκειται περί ενός φόβου, παράλογου στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ότι απειλούνται οι αξίες της κοινωνίας μας. Εν συνεχεία τα μέσα ενημέρωσης έρχονται να παίξουν, μέσω της πλαισίωσης, έναν ύπουλο -πολλές φορές- ρόλο, πατώντας πάνω στα στερεότυπα, αν όχι ενισχύοντάς τα, και εν τέλει επιδεινώνοντας την κατάσταση.
Η προθυμία, λοιπόν, με την οποία τα μέσα μιλούν για «σάλο» και «σκάνδαλα», χωρίς προηγουμένως να έχουν διερευνήσει την κατάσταση, ενισχύει τέτοιες καταστάσεις ηθικού πανικού, τις οποίες εν συνεχεία εκμεταλλεύονται επιτήδειοι (που μπορεί να έχουν τη μορφή πολιτικών) για να κερδίσουν ψηφαλάκια και να συνεχίσουν στη Βουλή το κήρυγμά τους.
