Χθες, δικαστήριο του Λονδίνου έκρινε αθώο τον Κέβιν Σπέισι από κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης που τον βάραιναν.
Θυμόμαστε ότι οι κατηγορίες σε βάρος του Σπέισι διατυπώθηκαν το 2017, στην αρχή του κινήματος #MeToo, όταν ο ηθοποιός βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του και πρωταγωνιστούσε στην επιτυχημένη σειρά του Netflix “House of Cards”. Συνεπεία των καταγγελιών ο Σπέισι αποπέμφθηκε από τη σειρά και απ’ όπου αλλού επρόκειτο να συμμετέχει.
Είχε προηγηθεί η δολοφονία του χαρακτήρα του και γενικότερα αντιμετώπισε στην πλήρη έντασή του το φαινόμενο της ακύρωσης (γνωστό και ως cancel culture) που τότε ήταν στο ζενίθ του.
Σήμερα, έξι χρόνια μετά, ο Σπέισι αθωώνεται (θα μπορούσε και να κριθεί ένοχος), έχοντας, ωστόσο, υποστεί τεράστια βλάβη στο όνομα και στην αξιοπρέπειά του. Κι αυτό γιατί έχουμε συνηθίσει στο να στήνεται το λαϊκό δικαστήριο και όταν έρθει η ώρα της πραγματικής δικαστικής απόφασης, η ζημιά που έχει υποστεί το πρόσωπο να είναι πια μη αναστρέψιμη.
Η υπόθεση Σπέισι είναι μια μόνο από αυτές που έχουν εξελιχθεί έτσι. Μπορεί, ωστόσο, να λειτουργήσει ως αφορμή για να σκεφτούμε λίγο περισσότερο την επόμενη φορά που θα βιαστούμε να βγάλουμε τη λαϊκή ετυμηγορία.
