Η ιστορία με την… παλαιοχριστιανική οικογένεια θα ήταν κωμική, αν δεν ήταν τραγική. Παράλληλα, αποκαλύπτει με το πλέον έντονο τρόπο σε τι παραλογισμό ζούμε.
Όσοι έχουμε εργαστεί στην αυτοδιοίκηση -και ιδιαίτερα στον α’ βαθμό- γνωρίζουμε καλά ότι οι παθογένειές της είναι πολλές. Μια από αυτές είναι και ότι απασχολεί και πληρώνει κόσμο, συχνά με γνωστή παραβατική συμπεριφορά, τον οποίο δεν τολμά να ελέγξει, πολύ περισσότερο να διώξει.
Διάφοροι τύποι με τη σιγουριά ότι “κανείς δεν θα τολμήσει να τα βάλει μαζί μου”, δεν πατάνε στη δουλειά τους ή όταν βρίσκονται εκεί δημιουργούν ακόμα περισσότερα προβλήματα. Ουδείς, όμως, από τα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας μέχρι τους άμεσα προϊσταμένους τους (και για διάφορους λόγους) δεν τολμά να τους επιπλήξει και να τους ζητήσει να συμμορφωθούν.
Κάπως έτσι κι ο… παλαιοχριστιανός εκτελούσε τα διοικητικά του καθήκοντα, ως υπάλληλος καθαριότητας (;) στην Ερέτρια από το… λαγούμι του.
Τουλάχιστον με αυτή την αφορμή, ας δούμε λίγο καλύτερα το θέμα και γενικώς και ειδικώς.
