R&D, HR, glute makeover specialist, colorist, mixologist είναι μερικές μόνο από τις έννοιες-επαγγέλματα, που συναντούμε τα τελευταία χρόνια. Κανείς πια δεν είναι σερβιτόρος, μπογιατζής ή γυμναστής. Γιατί; Είναι όλα αυτά πασέ ή μήπως έχουμε χάσει τη μπάλα;
Έγραφε χρήστης των σόσιαλ μίντια χθες ότι διάβασε αγγελία για καθαρίστρια σε airbnb που έκανε λόγο “για ευκαιρία δουλειάς σε πολυπολιτισμικό περιβάλλον και δυνατότητα να γνωρίσει κάποιος όλες τις γειτονιές της Αθήνας”. Μήπως στην προσπάθεια να εξωραΐσουμε, να εξιδανικεύσουμε, να “πουλήσουμε” την τελειότητα, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας;
Γιατί πώς αλλιώς να θεωρηθεί η απάντηση “είμαι nails expert” από κάποιον/α που είναι μανικιουρίστ;
Όσο περισσότερο φτιασιδώνουμε το επάγγελμά μας και του κολλάμε περίεργα επίθετα, τόσο λιγότερο σίγουροι είμαστε γι’ αυτό που κάνουμε. Γιατί στο τέλος της ημέρας το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι το πόσο καλά κάνουμε τη δουλειά μας, πόσο επαγγελματίες είμαστε.
Ένας καθαριστής που κάνει καλά τη δουλειά του, δεν έχει ανάγκη να βαφτιστεί expert, γιατί πολύ απλά ξέρει του τι γίνεται. Οι υπόλοιποι θα πρέπει πρώτα να τα βρουν με τον εαυτό τους.
