Αγαπημένε μου Αϊ Βασίλη,
Φέτος ήταν μια δύσκολη χρονιά και το χειρότερο είναι ότι μας διαβεβαιώνουν ότι η χρονιά που έρχεται θα είναι χειρότερη. Δεν είναι, λένε, μόνο οικονομική κρίση (άλλοι τη λένε κρίση δανεισμού και άλλοι χρηματοπιστωτική, αλλά όπως και να τη λένε εγώ τη βλέπω πεντακάθαρα στο πορτοφόλι μου). Πρόκειται για μια κρίση πολιτικής, πολιτισμού και αξιών. Κοινώς ανακαλύψαμε μετά από χρόνια ότι βαδίζουμε σε λάθος δρόμο.
Άγιε μου Βασίλη,
Θα μπορούσα να σου ζητήσω –εννοείται εκτός από υγεία- να μου στείλεις και κανένα φράγκο, γιατί τον τελευταίο καιρό το μηνιάτικο μειώθηκε επικίνδυνα, αλλά οι δόσεις του στεγαστικού και των πιστωτικών παραμένουν στα ίδια –υψηλά για την εποχή- επίπεδα. Επίσης, θα μπορούσα να σε παρακαλέσω να βρεις και καμιά δουλειά για τους overqualified φίλους και φίλες μου που τον τελευταίο χρόνο τα έχουν δει όλα κωλυόμενα από τις μαζικές απολύσεις, με αποτέλεσμα να έχουν αλλάξει θεώρηση για τη ζωή. Δεν θα το κάνω, όμως, γιατί κατά βάθος γνωρίζω από τα πέντε μου ότι οι δυνατότητές σου είναι περιορισμένες. Δεν είσαι, δα, και ο Uri Geller, ούτε η μαμά και ο μπαμπάς που τα καταφέρνουν όλα.
Λίγο κουράγιο σου ζητώ να μας δώσεις, όπως επίσης και μερικές δόσεις γκλιτεράτης αισιοδοξίας, καθώς περνάς από ‘κει ψηλά με το έλκηθρό σου, γιατί κυρίως σε αυτά παρουσιάζει έλλειμμα το ισοζύγιό μας. Όσο για τα υπόλοιπα, είμαι σίγουρη ότι θα τα βρούμε και μόνοι μας.
Τότε θα ξαναβγούμε δριμύτεροι για να οργώσουμε τα χιονοδρομικά κέντρα με τα 4×4 μας!
(Το γράμμα γράφτηκε στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας , αλλά τα αιτήματα στον αγαπημένο Άγιο παραμένουν επίκαιρα).
Ιωάννα
