Τι θέλουν οι πολίτες από το κράτος; Ασφάλεια και σταθερότητα. Να ξέρουν ότι ο μηχανισμός θα είναι εκεί για να τους προστρέξει στην ξηρασία και στην πλημμύρα, στο σεισμό και στις χιονοπτώσεις. Να ξέρουν ότι οι άνθρωποι που ενσαρκώνουν αυτό που λέμε κρατικός μηχανισμός, είναι εκεί για να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει.
Κι αν συμβεί η «στραβή στη βάρδια» να είναι αυτή η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Δυστυχώς, όμως, μοιάζει να είναι ο κανόνας η «στραβή» και οι «στραβές». Ο σταθμάρχης, οι αστυνομικοί που δεν πήραν στο αυτόφωρο τον μεθυσμένο και ο κατάλογος συνεχίζει.
Το αποτέλεσμα είναι οι γονείς να μην αισθάνονται ήσυχοι ότι τα παιδιά τους που μπήκαν στο τρένο, που βγήκαν έξω με την παρέα, που πήγαν στο σχολείο, θα επιστρέψουν σώα και αβλαβή.
Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από αυτή την ανασφάλεια που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι εκεί που πατάς το έδαφος δεν είναι στέρεο και κινδυνεύεις να πέσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή. Η ανασφάλεια μετατρέπεται σε οργή, μίσος και αμφισβήτηση και δεν επιτρέπει στην κοινωνία να προχωρήσει και να χτίσει την ανθεκτικότητά της.
