Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στη ζωή μιας πόλης, αποτελούν σημείο αναφοράς. Πώς λέμε τοπόσημα, θα μπορούσαμε να μιλάμε και για ανθρωπόσημα.
Ένας τέτοιος ήταν ο Λάζος Τσικριτζής, που μας άφησε χθες, αλλά πίσω έμεινε για πάντα ένα κομμάτι επιχειρηματικής κουλτούρας, αλλά κυρίως ανθρώπινης προσέγγισης, άμεσα συνυφασμένο με την κοζανιτοσύνη.
Γενιές και γενιές Κοζανιτών και Κοζανιτισσών αγάπησαν το “τσικριτζίσιο” κι έκαναν το μαγαζί του Λάζαρου και της Τάσας, και αργότερα του Νίκου, σημείο αναφοράς. Κάθε σοβαρή νυχτερινή έξοδος μπορούσε και μπορεί να τελειώσει μόνο με το περιβόητο σάντουιτς Τσικριτζή. Φοιτητές, επισκέπτες της πόλης, το έμαθαν και το ζητούν.
Ο Λάζος και η Τάσα δημιούργησαν ένα μαγαζί ανοιχτό, που το κέρασμα έδινε κι έπαιρνε και εισήγαγαν το comfort food, πολύ πριν την επινόηση του όρου. Το σημαντικότερο είναι ότι δημιούργησαν μια παράδοση που συνεχίζεται άξια.
Η μνήμη της πόλης θα κρατήσει το Λάζο Τσικριτζή ως ένα ξεχωριστό ανθρωπόσημο κι εμείς όλοι θα τον θυμόμαστε μέσα από τη γεύση του σάντουιτς και κάθε φορά που θα περνάμε από τον Αυλιώτη.
(η φωτογραφία είναι από ανάρτηση της Ματίνας Τσικριτζή-Μόμτσιου)
