Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται όλο και περισσότερο το προεκλογικό, εκλογικό, αλλά και μετεκλογικό παιχνίδι να παίζεται στην επικοινωνία. Με άλλα λόγια στην εικόνα και όχι στο περιεχόμενο.
Οι εσωκομματικές εκλογές της Κυριακής στο ΣΥΡΙΖΑ είναι τρανή απόδειξη. Κάποιος που μέχρι πριν ένα μήνα ήταν άγνωστος στους πολλούς, ξαφνικά γίνεται γνωστός με το μικρό του όνομα. Και όχι μόνο γνωστός, αλλά και εκλεκτός.
Την ίδια ώρα, η έτερη υποψήφια, η οποία, μάλιστα, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έως τότε διέθετε όλο το πακέτο (νέα, γυναίκα, ευειδής και με λόγο) βρέθηκε να χάνει έδαφος από κάποιον που έπαιξε δυνατά το επικοινωνιακό χαρτί.
Στον αγώνα αυτό δεν μετράνε οι προτάσεις, ούτε η ικανότητα διοίκησης. Ένα μόνο έχει σημασία: να πεις το ποίημα σου σωστά και να έχεις αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Φτάνει αυτό; Στις μέρες μας, όπως αποδεικνύεται, φτάνει και περισσεύει.
Ο κόσμος απογοητευμένος και αποξενωμένος από την πολιτική και τους εκφραστές της αναζητά πρόσωπα που κάνουν «γκελ». Τώρα αν αυτά τα πρόσωπα μπορούν να κάνουν και τη δουλειά, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και μάλλον δεν ενδιαφέρει και πολλούς.
