Κατά κοινή ομολογία, στα περισσότερα πράγματα, η προσμονή είναι πολύ πιο γλυκιά από το ίδιο το γεγονός.
Οι γιορτές, και τα Χριστούγεννα δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, εντάσσονται πλήρως σε αυτή την κατηγορία. Όλη η χαρά βρίσκεται στο πριν, στις μέρες που προηγούνται του εορταστικού τραπεζιού, οπότε η καλή διάθεση και το άγχος να τα προλάβεις όλα περισσεύουν.
Άλλοτε με υπερβολές, κι άλλοτε πιο συγκρατημένα ό,τι μας αρέσει σε αυτή την περίοδο είναι η σύνδεσή μας με τις συνήθειες του παρελθόντος. Τα γιαπράκια και το στόλισμα του δέντρου, τα δώρα για τους αγαπημένους και η συγκέντρωση γύρω από το τραπέζι είναι αυτά που μας γεμίζουν χαρά και συνάμα νοσταλγία για ό,τι έχουμε ζήσει και για όσους δεν είναι πια μαζί μας.
Όπως και να το κάνουμε, το τελετουργικό των ημερών αυτών είναι αυτό που συνθέτει για τον καθένα και την καθεμιά μας τα Χριστούγεννα. Κακά τα ψέματα, Χριστούγεννα δεν είναι (μόνο) το ρεβεγιόν, αλλά όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες συνήθειες που μας οδηγούν εκεί.
