Δεκαετίες τώρα η λύση στην αποβιομηχάνιση, την ανεργία, την απολιγνιτοποίηση ονομάζεται κατάρτιση. Από τα τέλη του ’80 κι έπειτα η κατάρτιση βρίσκεται στα φόρτε της και αποτελεί την απάντηση για πάσα νόσο. Και ως ένα βαθμό, η συγκεκριμένη επιλογή -όταν και εφόσον δεν είναι τύπου σκόιλ ελικίκου- αποτελεί μια κάποια απάντηση.
Όταν, όμως, η κατάρτιση δεν συνοδεύεται από κάτι άλλο ή δεν γίνεται με τους όρους που πρέπει να γίνει, αλλά στο πόδι, δύσκολα μπορούμε να περιμένουμε σημαντικά αποτελέσματα.
Για το λόγο αυτό και προβληματίζει το γεγονός ότι ένα πολύ μεγάλο ποσό των χρημάτων της Μετάβασης κατευθύνεται αποκλειστικά σε δράσεις κατάρτισης σε soft skills, ενώ παράλληλα δεν ακούγονται άλλες πιο hard παρεμβάσεις.
Την ίδια ώρα είναι εξίσου ανησυχητικό ότι αυτές οι δράσεις θα υλοποιηθούν από εταιρείες που βρίσκονται εκτός της περιοχής μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Περιμένουμε να δούμε, βέβαια, τη συνέχεια, ελπίζοντας να διαψευστούμε.
