Το παρ’ ολίγον θερμό επεισόδιο στα Ίμια είναι γνωστό και ως «η μάχη της σημαίας». Αποτελεί δε μια από τις διαφωτιστικότερες μελέτες περίπτωσης σχετικά με το τι μπορεί να συμβεί όταν άνθρωποι που δεν πρέπει (δήμαρχος και αστυνομικός διευθυντής Καλύμνου εν προκειμένω) ακολουθούν τη δική τους εξωτερική πολιτική, αγνοώντας την εθνική γραμμή (ή μήπως όχι;).
Σε μια τέτοια, λοιπόν, περίπτωση, θερμόαιμοι και από τις δύο πλευρές, αναλαμβάνουν δράση, χωρίς συχνά να αντιλαμβάνονται ακριβώς το λόγο για τον οποίο κάνουν αυτά που κάνουν, όπως οι Τούρκοι «μάγκες» του γραφείου της Χουριέτ στη Σμύρνη που κατέβηκαν με το ελικόπτερο στη βραχονησίδα για να κατεβάσουν την ελληνική και να βάλουν στη θέση της την τουρκική σημαία.
Ένας τέτοιος «πόλεμος», ακριβώς επειδή είναι στο επίπεδο των συμβόλων, μπορεί να είναι πολύ πιο επιδραστικός, αλλά και μοιραίος σε επιπτώσεις από οποιαδήποτε άλλη αντιπαράθεση.
Ο «πόλεμος της σημαίας» στα Ίμια έγινε αιτία για την απώλεια τριών νέων ανθρώπων που σε καιρό ειρήνης, θα έπρεπε να είχαν γυρίσει μετά τη βάρδια κανονικά στα σπίτια τους. Οι άνθρωποι αυτοί στάθηκαν πιστοί στο καθήκον τους, χωρίς καν να έχουν συναίσθηση του ηρωισμού τους, όπως συμβαίνει στους πραγματικούς ήρωες.
Όλοι εμείς, 23 χρονιά μετά, αντί να «φουσκώνουμε» τα μυαλά μας με θυμωμένο εθνικισμό, ας αναλογιστούμε τις συνέπειες του γιαλαντζί ηρωϊσμού για τους πραγματικούς ήρωες.
Η μάχη της σημαίας και οι γιαλαντζί ήρωες
(Πρωτοδημοσιεύθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 2019)
Μοιραστείτε την είδηση
