Η «μάστιγα» του θερινού ρεπορτάζ ακούει στο όνομα ρεπορτάζ παραλίας. Αμέτρητες ώρες, ατέλειωτα πλάνα -λογοκριμένα ως επι το πλείστον ως προς την ορθότητα του πίσω μέρους του γυναικείου σώματος- αποτελούν το στάνταρ μενού.
Κάθε καλοκαίρι έχουμε λεφτά, αρκετά για παραλίες και ποτά, ενώ κάθε χειμώνα ξεμένουμε.
Κάπως έτσι παρουσιάζονται τα πράγματα απο τα δελτία ειδήσεων, τα οποία στη θερινή εκδοχή των πρόχειρων γκάλοπ που κάνουν, προτιμούν αυτούς που απαντούν με εξωτικούς προορισμούς και αναχωρούν απο λιμάνια και αεροδρόμια, ενώ στη χειμερινή εκδοχή προτιμούν αυτούς που δεν έχουν θέρμανση και ρίχνουν ότι βρουν μπροστά τους στην ξυλόσομπα.
Φυσικά δεν πρόκειται στην πραγματικότητα για δύο Ελλάδες, αλλά για επιλεκτικό «στήσιμο» των θεμάτων, το οποίο πάει ανάλογα με τις ανάγκες της περιόδου. Καθώς το καλοκαίρι θεωρείται απο τη φύση του χαλαρό, οι αρχισυντάκτες προτιμούν ανάλογης ελαφρότητας θέματα και περιμένουν το Σεπτέμβρη για να «ξαναχτυπήσουν» με τα γνωστά και οικεία πιασάρικα θέματα.
Η παραπάνω διαπίστωση δεν είναι προφανώς καινούργια, απλά γίνεται πιο ορατή, όσο πιο πολεμικό είναι το κλίμα που καλλιεργείται. Το ζήτημα είναι να αντιλαμβανόμαστε την προπαγάνδα και να μην γινόμαστε εύκολα θύματα του τρόπου με τον οποίο παραδοσιακά και νέα μέσα μας τροφοδοτούν με σκάρτο πράμα.
Ιωάννα
