Γράφαμε προχθές για τα εγκαταλελειμμένα κτίρια της πόλης και το γεγονός ότι «ρημάζουν» με μικρές προοπτικές αξιοποίησής τους. Σήμερα γράφουμε για τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που πάνε για κατάργηση (προκειμένου να περάσουν στην ευθύνη των δήμων) και διαβάζουμε στην εισήγηση της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης ότι «η ΚΔΒΚ με τη μακρά ιστορία αποτελεί περίτρανη απόδειξη ότι η βιωσιμότητα μιας δομής δεν έγκειται στην όποια νομική μορφή και υπόσταση θα λάβει αυτή στο πέρασμα του χρόνου, αλλά στην εύρυθμη λειτουργία της και στον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών που προσφέρει και αυτές βασίζονται και εξαρτώνται από τον σωστό και έγκαιρο προγραμματισμό και το εκάστοτε υφιστάμενο προσωπικό». Σε άλλο σημείο γίνεται αναφορά στην ελλιπή και ορθή στελέχωσή της και στο γεγονός ότι οι προσφερόμενες υπηρεσίες βασίζονται στο φιλότιμο.
Γιατί συνδέουμε αυτά τα δύο θέματα; Μα, φυσικά γιατί όταν όλοι ζητήσαμε να γίνει ένα καινούργιο κτίριο για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, αντάξιο του πλούτου και του θησαυρού που έκρυβε στα συρτάρια της, θέλαμε αυτό το κτίριο να είναι γεμάτο ζωή. Και αυτό μπορεί μόνο να γίνει αν έχει προσωπικό, το οποίο θα μπορεί να αντεπεξέλθει στο φόρτο και να παρέχει και νέες υπηρεσίες που θα είναι ελκυστικές για τον κόσμο και ιδιαίτερα για τα νεανικά ακροατήρια.
Αν δεν μπορούν όλα αυτά να συνυπάρξουν, είμαστε καταδικασμένοι σε κτίρια φαντάσματα και διαρκή μπρος πίσω που αδικούν τις υπηρεσίες που προσφέρει το υπάρχον προσωπικό και κυρίως δεν δείχνουν συνέπεια προς τον πολίτη.
