Δύσκολη η χρονιά που ξεκίνησε. Για τον κόσμο ολόκληρο και για την πατρίδα μας. Πρωτίστως λόγω της πανδημίας και της μεγάλης έξαρσης των κρουσμάτων της μετάλλαξης “Όμικρον”. Αν και, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μου, ουδέποτε έθεσα ως πρώτο κριτήριο, ως προς την αξιολόγηση της κατάστασης, των αριθμό των κρουσμάτων. Πάντοτε επικέντρωνα την προσοχή μου στον αριθμό των θανάτων και των νοσηλευομένων στις ΜΕΘ.
Οι έως τώρα ενδείξεις, συνηγορούν υπέρ εκείνων, των επιστημόνων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ειναι πιθανόν να έχουμε, ως την Άνοιξη, μια αποκλιμάκωση της πανδημίας. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε την επέλαση κάποιας νέας μετάλλαξης με άγνωστα χαρακτηριστικά. Αλλά τα προβλήματα μας δεν ειναι μόνον υγειονομικά. Είναι παραλλήλως και οικονομικά. Διότι με τον πληθωρισμό να ανεβαίνει, στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προδιαγράφεται η απειλή ανόδου των επιτοκίων και κλεισίματος της “κάνουλας” ροής φθηνού χρήματος προς τις χώρες του Νότου, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Κάτι που θα υπονομεύσει σοβαρώς την έως τώρα αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Αλλά η αναπτυξιακή πορεία υπονομεύεται και από ενδογενείς παράγοντες νοσηρής λειτουργίας υπηρεσιών που “εργάζονται” ως …επενδυτοδιώχτες. Εξ όνυχος τον λέοντα:
Επειδή ο υπολογιστής μου “τα φτύνει”, βρήκα μια ευκαιρία και έκανα, στις 24 Οκτωβρίου, μια παραγγελία. Από κινέζικη εταιρία βεβαίως. Η οποία με ενημέρωνε για την πορεία της αποστολής συνεχίσεως. Έκανε λοιπόν 31 ημέρες ταξίδι με αυτά τα πλοία εμπορευματοκιβωτίων για να φθάσει στο λιμάνι του Πειραιά στις 27 Νοεμβρίου. Αλλά έκτοτε, αν και έχουν περάσει 44 ημέρες, ακόμη …πελαγοδρομεί στην ξηρά, κάπου ανάμεσα στα κέντρα διαλογής και διανομής των ΕΛΤΑ. Για σκεφθείτε το. Μέσα σε 31 ημέρες, δια θαλάσσης, κάλυψε την διαδρομή από την Κίνα στην Ελλάδα. Αλλά σε 44 ημέρες δεν έχει ακόμη καλύψει την διαδρομή των περίπου οκτώ χιλιομέτρων στεριάς, από τον Πειραιά στο Κουκάκι. Και η απάντηση που εισπράττω, μετά από μακρόσυρτες αναμονές στο τηλέφωνο, είναι πως “με τον κορονοϊό έχουν αποδιοργανωθεί οι υπηρεσίες μας”.Τόσο ώστε ακόμη και οι εφημερίδες που μου στέλνουν, αυθημερόν, κάποιοι συνεργάτες μου,να μου παραδίδονται …μαζικώς με τουλάχιστον μια εβδομάδα καθυστέρηση.
Δυστυχώς, ένας Πιερρακάκης δεν φέρνει την Άνοιξη. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να γίνει η Ελλάδα “θελκτική στους επενδυτές”. Για να γίνουν πχ τα ΕΛΤΑ ταχυδρομεία και όχι βραδυδρομεία.
