Αυτό που έγινε σήμερα, δεν ξανάγινε. Όλες οι γενιές, όλες οι οικογένειες, όλες οι παρέες, όλες οι κοινωνικές ομάδες ή(μασ)ταν εκεί. Κι ας προσπαθούν τόσες μέρες τώρα λυσσαλέα να «μπαζώσουν» ό,τι δεν αρέσει και ταράζει την ηρεμία των διοικούντων. Κι ας βιάζεται μερίδα των μέσων να υιοθετήσει την πλαισίωση του κυβερνητικού αφηγήματος και να δώσει χώρο και χρόνο σε όλους εκείνους που θέλουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι τάχα όποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί συμμετέχει σ’ ένα σχέδιο πολιτικής εκτροπής και ανωμαλίας. Κι ας φρόντισαν κάποιοι να εστιάσουν (χαιρέκακα σχεδόν) στα επεισόδια και όχι στην πρωτοφανή αυτή συμμετοχή πολιτών που γέμισαν πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας.
Άνθρωποι που δεν βγήκαν ούτε για τους μισθούς, ούτε για τις συντάξεις, ούτε για τα μνημόνια, βγήκαν χθες στους δρόμους για να ζητήσουν το αυτονόητο. Να αποδοθούν ευθύνες και κάτι τέτοιο να μην ξανασυμβεί.
Και είναι χυδαίο –τουλάχιστον- όλοι αυτοί οι άνθρωποι να θεωρούνται πλανημένοι και παρακινημένοι συναισθηματικά από μια «πολιτική πένθους» από τους δήθεν ψύχραιμους και ορθολογιστές. Μάλλον οι τελευταίοι κάτι δεν έχουν καταλάβει καλά.
